Zespół ECDDP zwraca Państwa uwagę na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24.07.2017 r., znak: 0111-KDIB2-1.4010.50.2017.2.MAZ. Wnioskodawca wniósł do spółki celowej dopłatę. Rok później sprzedał udziały w spółce celowej oraz przysługujące mu roszczenie o zwrot dopłaty podmiotowi zewnętrznemu. W transakcją rozpoznał przychód należny z tytułu sprzedaży wierzytelności. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca zadał pytanie o wysokość możliwego do rozpoznania kosztu uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży roszczenia o zwrot dopłaty.
Wnioskodawca stał na stanowisku, że we wskazanej powyżej sytuacji, istnieje możliwość rozpoznania kosztu uzyskania przychodów w wysokości dopłaty dokonanej na spółkę celową, nie wyższej jednak niż wartość przychodu uzyskanego na skutek sprzedaży wierzytelności. W pierwszej kolejności podatnik podniósł, że dokonując sprzedaży uszczuplił swój majątek o kwotę dopłaty, a w związku z tym poniósł koszt. Jego zdaniem wydatek ten spełniał przesłanki umożliwiające zliczenie go do kosztów podatkowych. Jednocześnie wskazał, że zastosowanie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który nie pozwalają na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów straty ze sprzedaży tego typu wierzytelności.
Organ nie zgodził się z podatnikiem oceniając jego stanowisko jako niepoprawne. Wskazał on, że w opisanym stanie faktycznym nie można mówić o dwóch odrębnych czynnościach tj. rozpatrywać oddzielnie skutki podatkowe przeniesienia udziałów oraz przeniesienia roszczenia o zwrot dopłaty. Jak zauważył, drugie uprawnienie wynika wprost z pierwszej czynności. W konsekwencji tego nie można stać na stanowisku, ze doszło do odrębnej sprzedaży prawa do zwrotu dopłaty (traktowanej przez podatnika jako wierzytelność). Z kolei ta kwalifikacja oznacza, że skoro nie miał miejsca (bo w świetle przepisów prawa nie mógł mieć) obrót wierzytelnością, nie można wobec tego mówić o rozpoznawaniu z tego tytułu jakichkolwiek kosztów uzyskania przychodów.
