Sprawdź, co istotnego wydarzyło się w minionym tygodniu w zakresie wyroków sądowych, interpretacji podatkowych i procesu legislacyjnego.

Pobierz cały #PodatkowyPrzeglądTygodnia nr 130

WYROKI SĄDOWE I INTERPRETACJE PODATKOWE

PDOP

► Opinia zabezpieczająca Szefa Krajowej Administracji Skarbowej  w zakresie sprzedaży nieruchomości nr DKP1.8011.19.2020 z 09.04.2021 r.

Czynnością podlegającą ocenie jest dokonanie przez wnioskodawcę sprzedaży nieruchomości składającej się z prawa własności budynków, budowli i urządzeń wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntów, w ten sposób, że Kupujący w 2020 r. nabędzie prawo własności biurowca wraz z prawem użytkowania wieczystego działki, na której posadowiony jest biurowiec, następnie, po opuszczeniu biurowca przez Wnioskodawcę, nabędzie prawo własności pozostałych budynków, budowli i urządzeń wraz z prawem użytkowania wieczystego pozostałych działek „peryferyjnych”. Biorąc pod uwagę, że od momentu zawarcia transakcji kupna-sprzedaży nieruchomości do momentu faktycznego przejęcia jej we władanie upłyną ponad 3 miesiące, strony transakcji uzgodniły, iż przedmiotowa transakcja zostanie przeprowadzona w następujący sposób:

• Kupujący nabędzie prawo własności biurowca wraz z prawem użytkowania wieczystego działki, na której posadowiony jest biurowiec w IV kw. 2020 r. W wyniku tej transakcji Wnioskodawca rozpocznie działania w celu opuszczenia biurowca oraz wypowie umowy najmu najemcom powierzchni biurowych w biurowcu.
• Kupujący nabędzie prawo własności pozostałych budynków, budowli i urządzeń wraz z prawem użytkowania wieczystego pozostałych działek „peryferyjnych” po opuszczeniu biurowca przez Wnioskodawcę i wydaniu przedmiotowego biurowca we władanie Kupującemu, czyli po 90 dniach, licząc od końca miesiąca, w którym dokonano sprzedaży biurowca wraz z działką, na której posadowiony jest przedmiotowy biurowiec.

Oznacza to, że sprzedaż działek „peryferyjnych” nastąpi już w nowym roku podatkowym 2021.

Zdaniem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej korzyścią podatkową, jaką osiągnie Wnioskodawca w analizowanej sprawie, będzie odsunięcie w czasie powstania zobowiązania podatkowego z tytułu sprzedaży nieruchomości, a co za tym idzie – obniżenie wysokości tego zobowiązania w związku z możliwością rozliczenia straty podatkowej z lat poprzednich w roku 2021. Gdyby bowiem Wnioskodawca dokonał sprzedaży całości nieruchomości w roku 2020, nie miałby możliwości rozliczenia straty podatkowej z lat poprzednich w całości, gdyż wysokość tej straty znacznie przekracza kwotę przewidzianą w art. 7 ust. 5 ustawy o PDOP. Nie ulega zatem wątpliwości, że Wnioskodawca uzyska korzyść podatkową w rozumieniu art. 3 pkt 18 Ordynacji podatkowej.

W ocenie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, sam fakt dążenia przez Wnioskodawcę do sprzedaży przedmiotowych nieruchomości za jak najwyższą cenę należy uznać za działanie racjonalne. Jednakże, wnioskodawca zdecydował się na zastrzeżenie, że wydanie nieruchomości Kupującemu nastąpi w terminie 90 dni, licząc od końca miesiąca, w którym zawarto umowę sprzedaży nieruchomości (tj. po czasie potrzebnym na opuszczenie biurowca), w sytuacji gdy – jak sam podkreśla – zbywane nieruchomości stanowią dla Wnioskodawcy majątek zbędny. Sprzedaż nieruchomości, które są zbędne z punktu widzenia prowadzonej działalności czy nie są rentowne (wysokie koszty utrzymania nieruchomości w dobrym stanie), należy uznać za działanie racjonalnego podmiotu. Jednakże, w ocenie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, Wnioskodawca mógł ten cel osiągnąć bez podziału transakcji. Wobec tego, w świetle art. 119d Ordynacji podatkowej, należy uznać, że osiągnięcie korzyści podatkowej było jednym z głównych celów dokonania czynności.

Niemniej art. 7 ust. 5 ustawy o PDOP wprost wskazuje na możliwość rozliczenia straty podatkowej w kwocie, jaką ustalił Wnioskodawca. W ocenie Szafa KAS sposób realizacji transakcji sprzedaży nieruchomości w okolicznościach przedstawionych we Wniosku, nie pozostaje w sprzeczności z przedmiotem lub celem ww. przepisu.

Ponadto, w opinii Szefa KAS, pomimo że czynność została dokonana w głównej mierze w celu osiągnięcia korzyści podatkowej, nie sposób uznać, że podmiot działający rozsądnie i kierujący się zgodnymi z prawem celami nie zastosowałby takiego sposobu działania.

Podsumowując, stwierdzić należy, że czynność opisana we wniosku nie spełnia ustawowych kryteriów unikania opodatkowania.

► Zakres zwolnienie podatkowego dochodu osiąganego ze Specjalnej Strefy Ekonomicznej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28.04.2021 r., znak: 0111-KDIB1-3.4010.92.2021.1.JKU

Wnioskodawca prowadzi swoją działalność między innymi na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia w zakresie działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie wyrobów wytwarzanych i usług świadczonych w związku z produkcją skrzyni hybrydowych. Działania inwestycyjne Wnioskodawcy doprowadziły już do zrealizowania warunków zezwolenia i rozpoczęcia produkcji skrzyni hybrydowych montowanych w samochodach. Niemniej jednak w związku z ciągłym rozwojem przedsiębiorstwa Wnioskodawcy oraz zapotrzebowaniem na skrzynie hybrydowe Wnioskodawca poniósł na terenie Strefy kolejne wydatki inwestycyjne polegające na nabyciu i uruchomieniu na terenie Strefy kolejnej linii produkcyjnej skrzyń hybrydowych do samochodów. Przedmiotowa linia produkcyjna powstała obok wskazanej już wyżej istniejącej linii produkcyjnej. Nowa linia zostanie uruchomiona w 2021 r. i produkowane na niej skrzynie biegów będą mieścić się w ramach PKWiU wskazanych w zezwoleniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym cały dochód Wnioskodawcy uzyskany z działalności gospodarczej wskazanej w opisie zdarzenia przyszłego (działalności gospodarczej wskazanej w Zezwoleniu) będzie objęty zwolnieniem podatkowym o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT w ramach dostępnego dla Spółki limitu zwolnienia podatkowego.

Przepisy art. 17 ust. 1 pkt 34 oraz art. 17 ust. 4 ustawy o PDOP w żaden sposób nie uzależniają zastosowania do dochodów podatnika powyższego zwolnienia podatkowego od stwierdzenia, czy i w jakim zakresie dochody pochodzą z produkcji prowadzonej z wykorzystaniem środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych lub nabytych w ramach realizacji danej inwestycji lub zaliczonych do tzw. wydatków kwalifikowanych na gruncie regulacji dotyczących specjalnych stref ekonomicznych. Powyższa konkluzja spójna jest z samą konstrukcją wydawanych zezwoleń, które wydawane są na podstawie i zgodnie z przepisami u.s.s.e. Zgodnie z przepisami zezwolenia te wydawane są na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie określonej działalności gospodarczej, w tym produkcji i sprzedaży określonych wyrobów wytworzonych lub usług świadczonych (określonych za pomocą kodów PKWIU) na terenie konkretnej strefy. Wprost więc wymieniają przedmiot działalności gospodarczej oraz miejsce tej działalności, których zezwolenie ma dotyczyć. W treści zezwolenia brak jest wskazania, że podatnik ma prawo prowadzić działalność gospodarczą na terenie strefy wyłącznie w związku z wykorzystaniem środków trwałych, które zostały nabyte w związku z wypełnieniem warunków prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Co więcej, konstrukcja przepisów strefowych nie odróżnia wydatków ponoszonych w ramach wypełnienia limitu inwestycyjnego wskazanego w zezwoleniu i po spełnieniu tego limitu. Jedynym wskazaniem, jakie w tym zakresie zawierają zezwolenia jest określenie jaki poziom wydatków inwestycyjnych jest maksymalnie brany pod uwagę przy ustalaniu wysokości zwolnienia podatkowego. Co więcej limit ten może być wyższy niż minimalna wartość nakładów inwestycyjnych przewidzianych w zezwoleniu. Innymi słowy zarówno przepisy u.s.s.e jak też treść zezwolenia wprost przewidują, że działalność gospodarcza na terenie strefy może być prowadzona także z wykorzystaniem aktywów nabytych lub wytworzonych po osiągnięciu warunków zezwolenia, wręcz wskazują, że prowadzona przez podatnika działalność na terenie strefy ekonomicznej może być następnie dalej rozwijana i do określonego, maksymalnego poziomu pomocy publicznej przysługują jej uprawnienia wynikające z zezwolenia.

W świetle powyższych regulacji podatkowych i przepisów u.s.s.e. nie ulega zatem wątpliwości, że przedsiębiorca, który uzyskał zezwolenie może prowadzić działalność gospodarczą na terenie strefy w ramach wskazanego w zezwoleniu zakresu i cały dochód ustalany łącznie z całej działalności prowadzonej przez podatnika na terenie strefy będzie korzystał ze zwolnienia podatkowego.

Organ zaakceptował to stanowisko.

► Korekta kosztów nie wyklucza ulgi

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9.03.2021 r., sygn. akt II FSK 3178/18

Podatnik złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w związku z wątpliwościami dotyczącymi możliwości skorzystania przez spółkę z ulgi podatkowej na działalność badawczo-rozwojową, w tym momentu korygowania kosztów uzyskania przychodów. Spółka wskazała, że jednym z elementów jej działalności są badania i rozwój, które dotyczą rozwoju produktów, technologii ich produkcji, przechowywania. Działalność badawczo-rozwojowa prowadzona przez spółkę odpowiada definicji zawartej w art. 4a pkt 26,27,28 ustawy o PDOP. Spółka wskazała, że w toku prowadzenia prac badawczo-rozwojowych mogą się zdarzyć sytuacje, gdy już po skorzystaniu z ulgi za dany rok zostaną wystawione faktury korygujące (in plus lub in minus) dotyczące kosztów będących podstawą do obliczenia ulgi (tzw. koszty kwalifikowane). Zdaniem spółki w takiej sytuacji będzie istniała możliwość rozliczenia faktur korygujących, zgodnie z art. 15 ust. 4i ustawy o PDOP, czyli w dacie otrzymania faktury korygującej lub innego dokumentu potwierdzającego przyczynę korekty, z wyjątkiem sytuacji gdy korekta jest spowodowana oczywistą pomyłką lub błędem rachunkowym.

Z powyższym stanowiskiem nie zgodził Dyrektor KIS, który w wydanej interpretacji indywidualnej wskazał, że poniesione przez spółkę wydatki zaliczane na bieżąco do kosztów kwalifikowanych, a w okresie późniejszym zwrócone (skorygowane), powinny być korygowane z datą wstecz (korekta kosztów wstecz). Spółka otrzymując faktury korygujące w zakresie ulgi badawczo-rozwojowej, tj. uzyskując zwrot wydatków jest zobowiązana do skorygowania kosztów kwalifikowanych za okresy rozliczeniowe, w których poniosła wydatki na koszty kwalifikowane. W konsekwencji uznał, na podstawie art. 18d ust. 5 ustawy o PDOP, że wyłączeniu z podstawy kalkulacji ulgi podlegają koszty kwalifikowane „zwrócone” podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Do stanowiska Dyrektora KIS nie przychylił się NSA. W wydanym worku wskazał on, że w przepisach dotyczących ulgi badawczo-rozwojowej brak jest jakichkolwiek regulacji dotyczących korygowania kosztów kwalifikowanych. W tej sytuacji w zakresie momentu korekty kosztów zastosowanie winien mieć przepis art. 15 ust. 4i ustawy o PDOP. W ocenie NSA obowiązek wyodrębnienia kosztów działalności badawczo-rozwojowej obejmuje również odzwierciedlenie rachunkowe dokonywanych korekt kosztów kwalifikowanych zarówno in minus, jak i in plus. Zatem obniżenie ulgi na działalność badawczo-rozwojową następuje nie poprzez globalne zestawienia kwot, ale poprzez precyzyjne zobrazowanie sposobu wydatkowania kosztów kwalifikowanych odpowiednio umniejszonych lub powiększonych na skutek np. otrzymanych faktur korygujących. Zdaniem NSA koszty kwalifikowane, aby zostały odliczone, nie mogą zostać zwrócone w jakiejkolwiek formie, chodzi zatem o wszelkiego rodzaju sytuacje, w której podatnik otrzymuje dofinansowanie (zwrot środków), które przeznacza na pokrycie kosztów kwalifikowanych, a nie o późniejsze korygowanie tych kosztów. Celem przepisu art. 18d ust. 5 ustawy o PDOP jest wyłączenie z podstawy obliczenia ulgi podatkowej wydatków pokrytych w sensie ekonomicznym z innych środków aniżeli środki własne podatnika.

PDOF

► Wykup leasingowanego samochodu z przeznaczeniem na cele prywatne

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27.04.2021 r., znak: 0115-KDIT3.4011.33.2021.2.KR

Wnioskodawca zawarł umowę leasingową na samochód osobowy dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Czynsze leasingowe księgowane są w kosztach działalności gospodarczej w kwocie brutto. W 2021 r. nastąpi zakończenie umowy leasingu i zgodnie z warunkami tej umowy leasingobiorcy po zakończeniu umowy przysługuje prawo wykupu przedmiotu leasingu. Możliwość nabycia wynika z umowy, ale jest odrębną czynnością. Wnioskodawca zamierza wykupić przedmiot leasingu (samochód) po zakończeniu umowy leasingu, ale nie wykorzystywać go w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, natomiast w momencie wykupu przeznaczyć go na cele osobiste, prywatne, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W okresie późniejszym, jednak nie wcześniej niż przed upływem co najmniej sześciu miesięcy licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpi moment wykupu, Wnioskodawca rozważać będzie również sprzedaż tego samochodu. Poniesiona tytułem nabycia opłata nie zostanie zaliczona do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Organ zaakceptował stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym wykupienie samochodu po zakończeniu okresu umowy leasingu nie zmienia faktu, że zapłacone do czasu zakończenia umowy raty leasingowe stanowią koszty uzyskania przychodów. Będą one mogły stanowić koszt uzyskania przychodów, jeżeli spełniały warunek celowości, wynikający z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a między wydatkami a przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej zachodził związek tego typu, że poniesienie wydatków miało wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź na funkcjonowanie, czy zabezpieczenie źródła przychodu. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy zakupiony po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego samochód nie będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywany w działalności gospodarczej i nie zostanie zaliczony do składników majątku firmy, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej. Przychód ze sprzedaży nie powstanie również, jeżeli zbycie samochodu osobowego będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie. Po wykupie samochodu osobowego po zakończeniu leasingu operacyjnego i przekazaniu ww. samochodu na cele osobiste nie należy również korygować, zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 1 w związku z art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opłat leasingowych (naliczonych w trakcie trwania umowy leasingu), kiedy samochód służył prowadzonej działalności gospodarczej.

PROCES LEGISLACYJNY

Brak interesujących zagadnień z perspektywy Klientów.