Sfinansowanie przyszłemu pracownikowi kosztów dojazdu do siedziby przyszłego pracodawcy, celem podpisania umowy o pracę, stanowi przychód niekorzystający ze zwolnienia z opodatkowania.
Warto przy tym wskazać na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (K 7/13). Wyrok ten dotyczył wprawdzie świadczeń nieodpłatnych dokonywanych na rzecz pracowników, niemniej jednak Trybunał zwrócił w nim uwagę, że „inne nieodpłatne świadczenia” na rzecz pracownika mogą być uznane za jego dochód w rozumieniu ustawy o PDOF tylko pod warunkiem, że rzeczywiście spowodowały zaoszczędzenie przez niego wydatków. Zdaniem TK, za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:
- zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
- zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
- korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
Zwrot kosztów dojazdu do siedziby Spółki celem zawarcia umowy o pracę spowoduje zaoszczędzenie wydatków, które potencjalny pracownik poniósłby przyjeżdżając do siedziby przyszłego pracodawcy. Zatem w tej sytuacji po stronie przyszłego pracownika powstanie przychód. Nie ma podstaw, aby przychód ten korzystał ze zwolnienia.
Zważywszy, że w momencie realizacji tego świadczenia strony nie łączy żadna umowa współpracy (ewentualna umowa o pracę zostanie dopiero zawarta), przychód z tytułu uzyskanego świadczenia stanowi przychód z innych źródeł. Przyszły pracodawca nie ma zatem obowiązku pobrania zaliczki na podatek dochodowy a jedynie obowiązek wystawienia informacji PIT-8C i przesłanie jej podatnikowi i urzędowi skarbowemu właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika.
Anna Kiersnowska – Drzewiecka
Zastępca Dyrektora Departamentu ds. Podatków Bezpośrednich
ECDDP Sp. z o.o.
Opublikowane na portalu Egospodarka.pl
