Zespół ECDDP informuje o stanowisku NSA wyrażonym w wyroku 7 sędziów z 15.05.2017 r., sygn. akt II FSK 3587/14. NSA wyjaśnił kiedy polski podatnik, korzystający z usług zagranicznych kontrahentów świadczących usługi niematerialne (np. doradcze, księgowe, prawne) musi pobrać podatek u źródła, także od usług wykonywanych przed 1 stycznia 2017 r. W tym okresie ustawa o PDOP nie zawierała przepisów, które określałyby, w jakich przypadkach należy uznać, że przychód (dochód) został „uzyskany na terytorium Polski”. Prowadziło to do licznych sporów pomiędzy podatnikami a organami podatkowymi o to czy miejsce uzyskania przychodu należy wiązać z miejscem faktycznego wykonania usługi czy też nie. Trudno było również o jednolitą linię orzeczniczą w tej kwestii na poziomie sądów administracyjnych.

Jak podkreślono w powyższym wyroku dla określenia dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski istotna jest wypłata wynagrodzenia z Polski, a nie miejsce wykonania usługi. Obecnie (od 1.01.2017 r.) zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o PDOP za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Powyższe wątpliwości nie powinny już powstawać. Zgodnie z nowym art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o PDOP, polski podatnik musi potrącić podatek od wynagrodzenia wypłacanego zagranicznemu kontrahentowi z tytułu świadczonych przez niego usług, niezależnie od miejsca wykonania świadczenia czy zawarcia umowy. Powyższy obowiązek podlega również weryfikacji w kontekście postanowień odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę.