WYROKI SĄDOWE I INTERPRETACJE PODATKOWE
PDOP
1. Usługa hostingowa a podatek u źródła
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 25.08.2020 r., sygn. I SA/Łd 799/19. Spór w sprawie dotyczył kwestii czy opłaty za usługi hostingowe stanowią przychód z tytułu należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP. Sąd wskazał, że przy interpretacji przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP nie można pomijać przymiotnika „przemysłowy”, a więc „dotyczący przemysłu” który ma kluczowe znaczenie w przedmiotowej sprawie. Tymczasem organ podatkowy skoncentrował się jedynie na słowie „urządzenie” i wywiódł ze znaczenia tego wyrazu konsekwencje podatkowe. Za urządzenie przemysłowe z kolei należy uznać mechanizm lub zespół mechanizmów służący do wykonania określonych czynności zmierzających do produkcji materialnej polegającej na wydobywaniu z ziemi bogactw naturalnych i wytwarzaniu produktów w sposób masowy przy użyciu urządzeń mechanicznych zaś serwer czy też szerzej infrastruktura serwerowa lub przestrzeń dyskowa, których dotyczyły nabywane usługi, nie stanowią takich urządzeń. Tak więc nabywanie od zagranicznego kontrahenta usługi hostingu polegającej na udostępnianiu miejsca na swoich serwerach poprzez oddanie do dyspozycji określonej objętości zasobów dyskowych (serwerów) jest wolne od opodatkowania podatkiem u źródła.
2. Opodatkowanie podatkiem dochodowym spółek prawa francuskiego
Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25.09.2020 r., znak 0111-KDIB2-1.4010.264.2020.1.MK. X z siedzibą we Francji jest spółką francuską, która powstała 3 stycznia 2020 r. i spełnia kryteria instytucji zbiorowego inwestowania w nieruchomości w kraju i za granicą. Jej wyłącznym celem jest nabywanie, bezpośrednio nieruchomości komercyjnych (głównie biur) pod wynajem, poprzez emisję publiczną udziałów dla inwestorów w Polsce („Polskie Inwestycje”). X posiada osobowość prawną i może nabywać nieruchomości na własny rachunek. W X mogą inwestować zarówno osoby prywatne, jak spółki („Inwestorzy”). X jest traktowana dla francuskich celów podatkowych, jako podmiot transparentny podatkowo. Francuskie organy podatkowe uznają, że podmioty transparentne podatkowe są francuskimi rezydentami podatkowymi dla celów stosowania przepisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, ze względu na fakt, że nawet, jeżeli nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ich zyski są ustalane na poziomie tych spółek (w praktyce, we Francji istnieje pojęcie tzw. „połowicznej transparentności podatkowej”). Organ zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, że X powinna być uznana za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych od dochodu osiąganego na terytorium Polski z tytułu najmu Polskich Inwestycji, czy też dochodu ze zbycia Polskich Inwestycji. Przepisy ustawy o PDOP stanowią, że podatnikiem jest każda osoba prawna. Z kolei przez osobę prawną ustawodawca rozumie podmioty, którym prawo polskie nadaje osobowość prawną, którym prawo obce nadaje osobowość prawną w znaczeniu odpowiadającym rozwiązaniu przyjętemu przez polskiego ustawodawcę oraz podmioty funkcjonujące w zagranicznych systemach prawnych, w których nie funkcjonuje pojęcie osoby prawnej w znaczeniu zbliżonym do przyjętego w polskim systemie prawnym, lecz wykazujące takie podstawowe cechy konstrukcyjne, które odpowiadają cechom charakterystycznym dla polskich osób prawnych. W rezultacie skoro X jest osobą prawną, w rozumieniu prawa francuskiego, to co do zasady jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Bez znaczenia jest, że X jest traktowana dla francuskich celów podatkowych, jako podmiot transparentny podatkowo, czyli że nie jest objęta podatkiem dochodowym od osób prawnych we Francji (tj. jej zyski są bezpośrednio opodatkowane w rękach wspólników – Inwestorów).
PDOF
1. Konsekwencje podatkowe umowy pożyczki akcji
Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25.09.2020 r., znak 0111-KDIB1-3.4010.359.2020.1.IZ. Wnioskodawca zamierza zawrzeć z inną spółką kapitałową z siedzibą na terytorium Polski (dalej: „pożyczkobiorca”) umowę pożyczki akcji, przenosząc przy tym własność akcji na pożyczkobiorcę. Transakcja nie będzie umową tzw. krótkiej sprzedaży, o której mowa w art. 2 ust. 1 lit. b Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 236/2012 z dnia 14 marca 2012 r. w sprawie krótkiej sprzedaży i wybranych aspektów dotyczących swapów ryzyka kredytowego. W czasie trwania umowy pożyczki, pożyczkobiorca jako właściciel akcji, będzie korzystał z tych akcji w pełnym zakresie, tj. będzie miał prawo m.in. do dywidendy. Z tytułu zawarcia umowy pożyczki pożyczkodawcy będzie przysługiwać od pożyczkobiorcy wynagrodzenie pieniężne w wysokości określonego procenta wartości pożyczonych akcji. Organ zgodził się, że zawarcie umowy pożyczki akcji i przeniesienie własności akcji na pożyczkobiorcę nie będzie powodowało powstania po stronie pożyczkodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Umowa pożyczki akcji będzie zbliżona do umowy pożyczki rzeczy oznaczonych co do gatunku, która przenosi ich własność na pożyczkobiorcę (wraz z udzieleniem pożyczki) lub na pożyczkodawcę (wraz z jej zwrotem). W odniesieniu do papierów wartościowych umowa pożyczki powodować będzie przejście wszelkich praw i obowiązków z papieru wartościowego z pożyczkodawcy na pożyczkobiorcę lub z pożyczkobiorcy na pożyczkodawcę w przypadku zwrotu akcji. Na podstawie zawartej umowy pożyczki akcji nie dojdzie więc do definitywnego zbycia akcji, które powodowałoby powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu PDOP. Z kolei wynagrodzenie przysługujące pożyczkodawcy z tytułu zawartej umowy pożyczki akcji będzie stanowić dla pożyczkodawcy przychód z zysków kapitałowych. Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. b ustawy o PDOP, za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych. Z kolei, zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. d ustawy o PDOP, za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnych charakterze dotyczącej praw, o których mowa w lit. a-c. Organ uznał, że umowa pożyczki stanowi umowę o podobnym charakterze do umowy najmu, w myśl ww. przepisu.
2. Koszty pośrednie przy prowadzeniu działalności gospodarczej w prywatnym mieszkaniu
Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25.09.2020 r., znak: 0112-KDIL2-2.4011.535.2020.1.IM. Wnioskodawca rozważa otwarcie działalności gospodarczej w zakresie pozaszkolnych form edukacji (udzielania korepetycji z matematyki). Korepetycje udzielane będą tylko w prywatnym mieszkaniu Wnioskodawcy w pokoju przeznaczonym do pracy (dalej gabinet). Uczniowie korzystający z lekcji będą korzystać z przejścia w korytarzu oraz z toalety. W ramach świadczonych usług edukacyjnych jako integralną część świadczonej usługi Wnioskodawca zamierza częstować swoich uczniów napojami oraz przekąskami przygotowanymi w kuchni. Wszystkie wymienione pomieszczenia (gabinet, korytarz, kuchnia, toaleta) oprócz wykorzystywania na potrzeby usług edukacyjnych będą jednocześnie wykorzystywane do prywatnych potrzeb Wnioskodawcy. Pomieszczenia te (gabinet, korytarz, kuchnia i łazienka) będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w celach zarobkowych związanych z działalnością gospodarczą także poza czasem lekcji z uczniami, w szczególności do realizowania czynności takich jak: przygotowanie materiałów do lekcji, sprawdzenie rozwiązań zadań domowych uczniów, podnoszenie swoich kwalifikacji zawodowych Pozostałe pomieszczenia występujące w prywatnym mieszkaniu Wnioskodawcy ‒ sypialnia oraz salon ‒ nie będą w żaden sposób związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, będą wykorzystywane nadal wyłącznie w celach prywatnych. Organ zaakceptował stanowisko wnioskodawcy, że proporcjonalnie do powierzchni mieszkania wykorzystywanej dla celów działalności gospodarczej, do kosztów uzyskania przychodów będzie można zaliczyć koszty pośrednie, związane z utrzymaniem i eksploatacją prywatnego mieszkania: czynsz administracyjny, opłaty za prąd, internet oraz wodę i ogrzewanie centralne, a także część odsetek od prywatnego kredytu mieszkaniowego oraz amortyzację części lokalu. Przepisy ustawy o PDOF nie uzależniają możliwości zaliczenia takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów od wyodrębnienia ‒ w dosłownym (fizycznym) sensie ‒ pomieszczenia, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza. Jedynym warunkiem jest by takie wydatki pozostawały w związku z uzyskanym przychodem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu. Podatnik powinien określić w jakiej części (jakim zakresie) lokal mieszkalny faktycznie służy prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i wówczas może w odpowiedniej części zaliczyć poniesione wydatki do kosztów podatkowych.
