WYROKI SĄDOWE I INTERPRETACJE PODATKOWE
PDOP
1. Opłata ostrożnościowa płacona przez kredytobiorcę nie stanowi dla niego kosztu uzyskania przychodu
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5.12.2019 r., sygn. akt: II FSK 75/18
NSA uznał, że kwota opłaty ostrożnościowej do zapłaty której zobowiązany był kredytobiorca w ramach zawartej umowy kredytowej, nie może stanowić dla niego kosztu uzyskania przychodu. Dla powyższego bez znaczenia pozostaje fakt, że powodem zawarcia umowy kredytowej była konieczność uzyskania środków na bieżącą działalność gospodarczą (zabezpieczenie źródła przychodów lub uzyskanie przychodów z tej działalności). NSA podkreślił, że w orzecznictwie, co do zasady, nie kwestionuje się zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków stanowiących prowizje z tytułu udzielania kredytu lub odsetek stanowiących wynagrodzenie banku za udostępnienie środków finansowych. Odmiennej kwalifikacji należy jednak dokonać w odniesieniu do opłaty ostrożnościowej, do ponoszenia której, co do zasady, zobowiązany jest podmiot udzielający kredytu (bank), a nie kredytobiorca. O ile zatem ponoszenie tej opłaty przez bank udzielający kredytu jest obowiązkowe, a ponadto przyczynia się do zachowania źródła przychodów banku, o tyle jej poniesienie nie ma związku z przychodami bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów kredytobiorcy. Z tych powodów nie ma podstaw do zaliczenia równowartości tej opłaty do kosztów uzyskania przychodów przez kredytobiorcę na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP.
2. Wynagrodzenie dla pracowników własnych nie zwiększa wartości początkowej środka trwałego
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17.10.2019 r., sygn. akt II FSK 3571/17
Kwestia sporna, w komentowanym wyroku dotyczyła sposobu rozliczenia poniesionych przez podatnika wydatków w postaci wynagrodzenia i premii pracowników własnych montujących środki trwałe w części odnoszącej się do wykonanych czynności montażu.Jak stwierdził NSA – nabywając środek trwały, do jego wartości początkowej podatnik, powinien zaliczyć cenę zakupu oraz koszty jakie poniósł w związku z zakupem. Nie będą to jednak wszelkie koszty z tym zakupem związane. Kosztami tymi nie będą przede wszystkim koszty wynagrodzeń, premii oraz tzw. trzynastej pensji wypłacane własnym pracownikom, wykonującym montaże składników majątku (w ramach dotychczasowych obowiązków), które będą środkami trwałymi, bowiem nie są to koszty pozostające w bezpośrednim związku z ich nabyciem i przyjęciem do użytkowania.Tym samym, podatnik nie ma obowiązku szacunkowego wydzielania z należnego pracownikom wynagrodzenia, premii i trzynastej pensji kwoty, która mogłaby zostać uznana za wartość wpływającą na wartość początkową nabytego środka trwałego. Sporne wydatki powinny natomiast zostać ujęte w bieżące koszty podatkowe prowadzonej działalności, zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy o PDOP.
PDOF
3. Źródło przychodu wspólnika spółki osobowej uzyskującej dochód z kapitałów pieniężnych
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19.12.2019 r., sygn. akt II FSK 455/18
Spór w komentowanym wyroku dotyczył określenia źródła przychodu wspólnika spółki osobowej, uzyskującej dochód z kapitałów pieniężnych (odsetek od obligacji).W zaistniałym stanie faktycznym spółka we własnym imieniu nabyła obligacje, od których wypłacono jej odsetki na rachunek bankowy. Zdaniem sądu oznacza to, że beneficjentem otrzymanych odsetek była spółka (nie zaś jej wspólnik). Wspólnicy nabyli jedynie prawo do udziału w zysku spółki. To zaś wyklucza kwalifikację uzyskanego przez wspólników przychodu jako przychodu z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o PDOF. Sąd podkreślił, że przychód wspólnika – osoby fizycznej – z udziału w spółce niemającej osobowości prawnej, zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy o PDOF jest przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF, bez względu na rodzaj prowadzonej przez spółkę działalności oraz źródeł, z których spółka ta uzyskuje przychody.
4. Brak możliwości uznania zakupu dysku sieciowego jako kosztu bezpośrednio związanego z prawem własności intelektualnej
Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10.03.2020 r., znak 0113-KDIPT2-3.4011.102.2020.1.ST
Podatnik prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której tworzy programy komputerowe na rzecz podmiotów zlecających usługi informatyczne (dalej łącznie: „Zleceniodawca”). W ramach ww. umów podatnik jest zaangażowany w tworzenie programów pozwalających na zaawansowaną analizę danych posiadanych przez Zleceniodawców. Oprogramowanie pozwala Zleceniodawcy ograniczyć czas potrzebny na analizę danych klientów, która jak dotąd odbywała się w sposób konwencjonalny i wymagała dużego nakładu pracy. Z tego powodu, wyniki analiz pojawiały się zbyt późno, by mogły doprowadzić do znaczących oszczędności lub były niewystarczająco dokładne. Zastosowanie nowoczesnych technologii przetwarzania danych pozwala na usprawnienie tego procesu, znaczną automatyzację i zwiększenie dokładności prognoz. Wyniki analiz przeprowadzonych przy użyciu ww. programów stanowią produkt sprzedawany dalej przez Zleceniodawcę. Prowadzone przez podatnika prace, co do zasady bazują na indywidualnych, autorskich pomysłach, czasami uwzględniając jedynie ogólne wytyczne, co do zastosowania, czy też funkcjonalności projektowanego oprogramowania przekazane przez Zleceniodawcę. Wytworzone przez Wnioskodawcę programy komputerowe korzystają z algorytmów zaprojektowanych w całości od podstaw lub są stworzone na podstawie już znanych rozwiązań, które zostały ulepszone i połączone w niekonwencjonalny, niespotykany wcześniej sposób. Oprogramowanie stworzone w ten sposób jest wielostopniowym strumieniem przetwarzania danych. Podatnik nie ma obowiązku prowadzenia pełnej księgowości (ksiąg rachunkowych). Prowadzi księgę przychodów i rozchodów. Podatnik nabył w 2019 r. dysk sieciowy o łącznej pojemności 2 x 4TB, w celu przechowywania danych potrzebnych do zbudowania modeli statystycznych dla Zleceniodawcy, gotowych modeli oraz okresowego tworzenia kopii zapasowych środowiska programistycznego. Organ interpretacyjny nie zaakceptował stanowiska podatnika i stwierdził, iż fakt sporządzenia (przedstawienia czy posiadania) odrębnej ewidencji dopiero na potrzeby skorzystania z IP Box, tj. po zakończeniu roku podatkowego, nie wypełnia przesłanki z art. 30cb ust. 1 i 2 ustawy o PDOF. Jak wskazał organ, rzetelne dokumentowanie, monitorowanie wszystkich operacji finansowych dotyczących IP BOX nie może bowiem polegać na zaewidencjonowaniu i wyodrębnieniu ich na koniec okresu rozliczeniowego. Stworzenie w przyszłości odrębnej ewidencji tylko po to, aby wypełnić obowiązek wynikający z powołanego przepisu, nawet w sytuacji kiedy na jej podstawie możliwe będzie prawidłowe określenie podstawy opodatkowania stawką 5%, uniemożliwia zastosowanie preferencyjnej stawki opodatkowania uzyskiwanych dochodów. W konsekwencji, nie istnieje możliwość skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania uzyskiwanych dochodów, a wydatek poniesiony na zakup dysku sieciowego nie może być uznany za koszt bezpośrednio związany z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.
