Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przyznał rację podatnikowi w interpretacji indywidualnej z 13.08.2018 r. (znak 0111-KDIB2-1.4010.259.2018.1.AP), iż w przypadku uznania danego kosztu za koszt nieistotny na gruncie rachunkowości i ujęcia go w kosztach jednorazowo, wówczas jednorazowe ujęcie tego kosztu w kosztach uzyskania przychodów jest postępowaniem prawidłowym.
Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Organ podatkowy zwrócił przy tym uwagę na treść art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, zgodnie z którym za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Zdaniem organu podatkowego, elementem decydującym o momencie rozpoznania kosztów uzyskania przychodów jest data, na którą (pod którą) dany koszt został prawidłowo ujęty w księgach rachunkowych.
Należy przy tym, zauważyć, że stanowisko organu podatkowego, choć korzystne dla podatników, nie znajduje odzwierciedlenia w obowiązujących przepisach, w szczególności może stać w sprzeczności z treścią art. 15 ust. 4d zd. 2, zgodnie z którym, jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.