Zmiany w obszarze podatku od czynności cywilnoprawnych
(13 – 17 maja 2019)
1. Ustalenie podstawy opodatkowania z tytułu zaciągniętej pożyczki
Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 09.05.2019 r., 0111-KDIB2-2.4014.40.2019.3.HS
Wnioskodawczyni we wrześniu 2017 r. zawarła umowę oprocentowanej pożyczki z osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Z umowy pożyczki wynika, że udzielono pożyczki w kwocie 600.000,00 zł, z tym że na wnioskodawczyni była uprawniona do dwukrotnego odnowienia zadłużenia na kwotę 200.000,00 zł w sierpniu 2018 r. oraz na kwotę 100.000,00 zł w listopadzie 2018 r. przy czym kwota zadłużenia nie mogła jednak przekraczać w żadnym momencie 600.000,00 zł. Pożyczkodawca po zawarciu umowy przekazał wnioskodawczyni kwotę 600.000,00 zł, a w trakcie spłacania kwoty pożyczki wnioskodawczyni odnowiła zadłużenie w kwotach przewidzianych w umowie. Spłacając wcześniej kwotę pożyczki i odnawiając zadłużenie Wnioskodawczyni zaoszczędziła na oprocentowaniu pożyczki.
W związku z tym wnioskodawczyni powzięła wątpliwość jaka jest podstawa opodatkowania w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zaciągniętej pożyczki.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że obowiązek podatkowy powstał w momencie uzyskania kwoty pożyczki w kwocie 600.000,00 zł, a następnie w momencie uzyskania pożyczki w kwocie 200.000,00 zł oraz kolejno w momencie uzyskania pożyczki w kwocie 100.000,00 zł. Podstawę opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych w sytuacji Wnioskodawczyni stanowią więc odpowiednio kwoty 600.000,00 zł, 200.000,00 zł i 100.000,00 zł. Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – podstawę opodatkowania stanowi przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego – kwota lub wartość pożyczki albo depozytu, a w przypadku umowy określającej, że wypłata środków pieniężnych nastąpi niejednokrotnie i ich suma nie jest znana w chwili zawarcia umowy – kwota każdorazowej wypłaty środków pieniężnych.
