WYROKI SĄDOWE I INTERPRETACJE PODATKOWE
1. Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 07.02.2019 r., znak: 0111-KDIB3-2.4012.825.2018.1.MGO
Odliczenie VAT z usług hotelowych i gastronomicznych
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną z wystawianiem przedstawień artystycznych. W październiku 2018 r. organizował trasę koncertową chóru, który jest instytucją kultury. W ramach wynagrodzenia za organizację koncertów, która to usługa została poddana opodatkowaniu na zasadzie odwrotnego opodatkowania, wnioskodawca nabywał między innymi usługi hotelowe, gastronomiczne i cateringowe jako element składowy związany z organizacją trasy koncertowej (usługi sprzedane z odwrotnym obciążeniem).
Wnioskodawca powziął wątpliwości czy przysługuje mu prawo do odliczenia VAT od usług hotelowych i gastronomicznych.
Organ podatkowy uznał, że wnioskodawca nabywając usługi gastronomiczne i hotelowe na potrzeby świadczonej przez siebie usługi organizacji trasy koncertowej nie nabędzie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup usług gastronomicznych i hotelowych, nawet w przypadku, kiedy służą wykonywaniu czynności opodatkowanych, ponieważ ustawodawca zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT wprost wyłączył tego typu usługi z prawa do odliczenia. Art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT stanowi bowiem, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.
2. Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 07.02.2019 r., znak: 0111-KDIB3-1.4012.927.2018.3.IK
Opodatkowanie dzierżawy gruntu rolnego
Podatnik VAT prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą oraz działalność rolniczą, będący współwłaścicielem gruntów rolnych, stanowiących współwłasność małżeńską, zawarł ze sp. z o.o. umowę dzierżawy gruntów.
Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy powinien wystawić fakturę na 100% kwoty czynszu dzierżawnego określonego w umowie i rozliczyć obrót w wysokości 100% kwoty czynszu dzierżawnego w swojej deklaracji VAT-7 oraz usługa dzierżawy gruntów korzysta ze zwolnienia z VAT.
Organ podatkowy uznał, że skoro umowa dzierżawy zawarta została przez wnioskodawcę, to jest on podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT z tytułu tej umowy i w związku z tym powinien wykazać na fakturze obrót w wysokości 100% kwoty czynszu dzierżawnego oraz rozliczyć go w deklaracji VAT-7. Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze. Oznacza to, że podatnik będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania jeśli zawarta umowa dzierżawy gruntu zawierać będzie postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości będzie wynikać, że dzierżawiony grunt jest przeznaczony wyłącznie na cele rolnicze.
3. Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 06.02.2019 r., znak: 0113-KDIPT1-1.4012.895.2018.2.MH
Wsteczna rejestracja na potrzeby VAT
Wnioskodawca prowadzący działalności gospodarczą w zakresie usług informatycznych od października 2018 r. mimo braku rejestracji na potrzeby VAT dokonywał czynności opodatkowanych VAT, składał deklaracje VAT-7 i uiszczał należny podatek. W wyniku weryfikacji JPK VAT usługobiorca wnioskodawcy otrzymał informację, że nie może odliczyć podatku VAT od wystawionej przez wnioskodawcę faktury. W listopadzie 2018 r. przedsiębiorca postanowił złożyć zgłoszenie rejestracyjne w zakresie VAT we właściwym miejscowo urzędzie skarbowym. Tam jednak odmówiono mu przyjęcia VAT- R z datą rozpoczęcia działalności, tj. 1 października 2018 r. i zaproponowano by dokonał zgłoszenia z datą 1 grudnia 2018 r.
Wnioskodawca powziął wątpliwość czy ma prawo do złożenia aktualizacji zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R od 1 października 2018 r. i do odliczenia podatku VAT od zakupów związanych działalnością opodatkowaną za październik 2018 r.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że wnioskodawca ma prawo do rejestracji jako podatnik VAT czynny z datą 1 października 2018 r. oraz do złożenia aktualizacji zgłoszenia VAT-R od 1 października 2018 r. W związku z powyższym po dokonaniu powyższego, zachowa on prawo do odliczenia podatku VAT od zakupów związanych z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT za październik 2018 r.
4. Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 14.02.2019 r. w sprawie C-562/17
Wyrok zapadł w ramach sporu pomiędzy Nestrade SA, spółką handlową z siedzibą w Szwajcarii, a Agencia Estatal de la Administración Tributaria (AEAT) (państwową agencją administracji podatkowej, Hiszpania) i Tribunal Económico-Administrativo Central (centralnym sądem administracyjno-gospodarczym, Hiszpania), w przedmiocie odmowy zwrotu części podatku od wartości dodanej (VAT) z powodu wcześniejszej ostatecznej decyzji odmownej. Przedmiotem rozstrzygnięcia TSUE było to, czy przepisy dyrektywy VAT (2006/112/WE) sprzeciwiają się temu, aby państwo członkowskie ograniczało w czasie możliwość korygowania błędnych faktur, na przykład poprzez korektę pierwotnie umieszczonego na fakturze numeru identyfikacyjnego dla celów VAT, w celu skorzystania z prawa do zwrotu VAT.
TSUE nie dopatrzył się w działaniu hiszpańskich organów podatkowych naruszenia zasady równoważności oraz neutralności podatku od wartości dodanej, wobec czego stwierdził, że przepisy unijne nie sprzeciwiają się temu, aby państwo członkowskie ograniczało w czasie możliwość skorygowania błędnych faktur, na przykład poprzez korektę pierwotnie zamieszczonego na fakturze numeru identyfikacyjnego dla celów VAT, w celu wykonania prawa do zwrotu VAT, o ile przestrzegane są zasady równoważności i skuteczności, czego zweryfikowanie należy do sądu odsyłającego.
5. Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 14.02.2019 r. w sprawie C-531/17
Wyrok zapadł w ramach sporu pomiędzy Vetsch Int. Transporte GmbH (zwaną dalej „Vetsch” lub „Spółka”) a Zollamt Feldkirch Wolfurt (urzędem celnym w Feldkirch Wolfurt, Austria) (zwanym dalej „urzędem celnym”) w przedmiocie zwolnienia z podatku od wartości dodanej (VAT) przywozu do Austrii towarów pochodzących ze Szwajcarii w celu ich przemieszczenia do Bułgarii (procedura celna 4200).
Vetsch jest austriacką spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność w zakresie spedycji.
Spółka przedstawiła w urzędzie celnym, jako pośredni przedstawiciel dwóch spółek z siedzibą w Bułgarii, K i B, zgłoszenia w sprawie dopuszczenia do swobodnego obrotu towarów przywożonych ze Szwajcarii. W zgłoszeniach tych Vetsch wniosła o skorzystanie ze zwolnienia przewidzianego w art. 6 ust. 3 załącznika do UStG 1994 zawierającego przepisy dotyczące rynku wewnętrznego, wskazując w tym celu kod „procedury celnej 42”. W związku z tym odnośne towary zostały wprowadzone do swobodnego obrotu i zwolnione z VAT z tytułu przywozu.
Decyzją z 6.11.2011 r. urząd celny wezwał jednak Vetsch do uiszczenia VAT z tytułu przywozu odnośnych towarów zgodnie z art. 204 ust. 1 kodeksu celnego z tego względu, że przesłanki zwolnienia, o które wniesiono w tych zgłoszeniach nie zostały spełnione. W konsekwencji Vetsch stała się podmiotem odpowiedzialnym za zapłatę VAT. Z przeprowadzonego przez organ celny postępowania wynikało, że po dokonaniu dostawy przez Vetsch, importowany towar był przedmiotem fikcyjnych dostaw przez podmiot z siedzibą na terytorium Bułgarii.
W związku z powyższym sąd austriacki powziął wątpliwość, czy możliwa jest odmowa przyznania zwolnienia od podatku VAT w imporcie w sytuacji, gdy towar był przedmiotem oszustwa dokonanego przez dalsze podmioty w transakcji.
Udzielając odpowiedzi TSUE wskazał, że przewidzianego w przepisach zwolnienia z podatku od wartości dodanej z tytułu przywozu nie można odmówić importerowi wyznaczonemu jako osoba zobowiązana do zapłaty tego podatku lub uznanemu za taką osobę zgodnie z art. 201 dyrektywy 2006/112 w sytuacji takiej jak sytuacja rozpatrywana w postępowaniu głównym, w której z jednej strony odbiorca przemieszczenia wewnątrzwspólnotowego następującego po tym przywozie popełnia w zakresie transakcji dokonanej po tym przemieszczeniu oszustwo, które nie jest związane z owym przemieszczeniem, a z drugiej strony żaden element nie pozwala na uznanie, że importer wiedział lub powinien był wiedzieć, iż owa późniejsza transakcja była związana z oszustwem popełnionym przez odbiorcę. Ponadto podkreślił, że omawiane oszustwo popełniono w Bułgarii w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy z tego państwa członkowskiego, a więc to do władz bułgarskich należy odmowa przyznania zwolnienia z VAT dotyczącego tej dostawy.
PROCES LEGISLACYJNY
Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz.U. UE L 311/10 z 7.12.2018 r.)
Dokumentowanie dostaw wewnątrzwspólnotowych
Rozporządzenie nowelizujące ma na celu sprecyzowanie i zharmonizowanie warunków zastosowania stawki 0% do dostaw wewnątrzwspólnotowych. W tym celu wprowadzone będą domniemywania wskazujące, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z jednego państwa członkowskiego do innego – o ile spełnione zostaną warunki dokumentacyjne.
Sprzedawca będzie zasadniczo zobowiązany do posiadania co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów odnoszących się do wysyłki lub transportu towarów, takich jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów. Dokumenty powinny być wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.
Dopuszczalne będzie zastosowanie pojedynczego z powyższych dowodów wraz z pojedynczym dowodem uzupełniającym (rozporządzenie zawiera katalog dowodów uzupełniających, m.in. polisę ubezpieczeniową, dokumenty urzędowe potwierdzające przybycie, poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w którym składowany będzie towar).
Ponadto, jeżeli towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, sprzedawca będzie zobowiązany do posiadania oświadczenia nabywcy potwierdzającego tę okoliczność. Pisemne oświadczenie powinno być dostarczone sprzedawcy do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.
Rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2020 r.
https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=CELEX:32018R1912
