We wniosku o interpretację przedstawiono stan faktyczny, zgodnie z którym Wnioskodawca zleca produkcję swoich wyrobów Wykonawcy (spółka powiązana z siedzibą na terytorium Serbii), która odbywa się w oparciu o półprodukty dostarczone przez Wnioskodawcę.
Pragniemy zwrócić uwagę na treść interpretacji indywidualnej DKIS z 02.08.2018 r., znak: 0111-KDIB1-1.4010.224.2018.1.BS, w której to interpretacji organ podatkowy uznał, iż zwrot wydatków, uprzednio niezaliczonych do kosztów podatkowych na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, nie stanowi przychodu podatkowego.
Wykonawca obciąża Wnioskodawcę dodatkowymi kosztami związanymi z przestojem linii produkcyjnej oraz z dodatkowymi pracami, które wynikają z nieterminowego lub nieprawidłowego dostarczenia półproduktów przez Wnioskodawcę. Wspomniane koszty nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, bowiem nie spełniają przesłanek z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP. Opóźnienie w dostawie półproduktów wynika bowiem z zawinionych okoliczności Wnioskodawcy oraz dostawców półproduktów. Wnioskodawca refakturuje dodatkowe wynagrodzenie (należne Wykonawcy) na rzecz dostawców. Organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem podatnika, iż zwrot kosztów dokonany przez dostawców, tytułem refaktury dodatkowego wynagrodzenia, nie stanowi przychodu podatkowego na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o PDOP.
Zgodnie z przywołanym przepisem, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Na marginesie należy zauważyć, że z treści art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o PDOP sądy administracyjne wywodzą niekorzystny dla podatników wniosek, iż przepis ten ma zastosowanie wyłącznie do zwrotu wydatków, niestanowiących kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP (przykładowo: wyrok NSA z 13.07.2010 r., sygn.. akt. II FSK 455/09).