MF wskazuje „bezpieczne oprocentowanie” dla transakcji pożyczki w 2020 roku
7 lutego 2020 r. Ministerstwo Finansów poinformowało, że dla celów uproszczenia typu safe harbour dla transakcji finansowych dotyczących prostych form finansowania dłużnego, tj. pożyczek, kredytów oraz emisji obligacji (zwanymi dalej łącznie: pożyczkami), zawieranych w 2020 r. zastosowanie znajduje obwieszczenie o rodzaju bazowej stopy procentowej i marży z dnia 21 grudnia 2018 r. (M. P. z 2018 r. poz. 1286)
Wskazane wyjaśnienie jest odpowiedzią na pojawiające się wątpliwości podatników, na ile obwieszczenie obowiązujące od 1 stycznia 2019 r. pozostaje wiążące dla transakcji zawieranych w 2020 r. – zgodnie z treścią art. 11g ust. 4 ustawy o CIT, obwieszczenie regulujące rodzaj bazowej stopy procentowej i marży, winno być ogłaszane nie rzadziej niż raz w roku. MF wskazało, że obwieszczenie wiążące od 1 stycznia 2019 r. pozostaje aktualne w kolejnym roku podatkowym, a termin na wydanie kolejnego obwieszczenia upływa 31 grudnia 2020 r.
Mając na uwadze powyższe, „bezpiecznym” oprocentowaniem dla takich transakcji kontrolowanych pozostaje suma właściwej stopy bazowej (odpowiednio: WIBOR 3M, EURIBOR 3M, LIBOR USD 3M, LIBOR CHF 3M, LIBOR GBP 3M) oraz marży w wysokości 2%.
Przypominamy, że safe harbour dla transakcji pożyczki nie jest rozwiązaniem obligatoryjnym. Aby móc skorzystać z niniejszego uproszczonego rozwiązania, należy łącznie spełnić pięć warunków określonych w art. 11g ust. 1 ustawy o CIT:
1) oprocentowanie pożyczki w ujęciu rocznym na dzień zawarcia umowy jest ustalane w oparciu o rodzaj bazowej stopy procentowej i marżę, określone w obwieszczeniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych aktualnym na dzień zawarcia tej umowy;
2) nie przewidziano wypłaty innych niż odsetki opłat związanych z udzieleniem lub obsługą pożyczki, w tym prowizji lub premii;
3) pożyczka została udzielona na okres nie dłuższy niż 5 lat;
4) w trakcie roku obrotowego łączny poziom zobowiązań albo należności podmiotu powiązanego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczony odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek wynosi nie więcej niż 20 000 000 zł lub równowartość tej kwoty;
5) pożyczkodawca nie jest podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd w raju podatkowym.
Gdy podatnik spełni wszystkie przywołane warunki, organ podatkowy odstępuje od weryfikacji rynkowego charakteru oprocentowania pożyczki i określania na tej podstawie dochodu lub straty podatkowej. Skorzystanie z safe harbour zapewnia podatnikowi ochronę przed ewentualnym zakwestionowaniem ceny transferowej przez organ podatkowy, oraz zwalnia go z obowiązku przygotowywania analizy porównawczej lub opisu zgodności dla takiej transakcji kontrolowanej.
Pamiętać należy, iż wykorzystanie omówionego wyżej rozwiązania jako wprowadzonego jednostronnie w Polsce uproszczenia, w stosunku do przepisów związanych z ustalaniem cen transferowych, które nie wynika bezpośrednio z Wytycznych OECD w sprawie cen transferowych dla przedsiębiorstw wielonarodowych oraz administracji podatkowych, a także innych międzynarodowych regulacji, wytycznych lub rekomendacji w zakresie cen transferowych, stanowi warunek statuujący szczególną cechę rozpoznawczą w zakresie schematów podatkowych. Tym samym, skorzystanie z uproszczonych zasad rozliczeń w odniesieniu do transakcji kontrolowanych w przedmiocie pożyczek, wiąże się z obowiązkami informacyjnymi odnośnie schematów podatkowych (MDR).
