Z dniem 4 kwietnia br. weszła w życie zasadnicza część przepisów ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami (Dz. U. 2017 poz. 648). Uchyla ona dotychczasowe regulacje odnoszące się do obowiązku przekazywania do urzędu skarbowego sprawozdania o wysokości dochodów i zapłaconego podatku oraz miejscach prowadzenia działalności, jednostek zależnych i zagranicznych zakładów należących do grupy kapitałowej (tzw. raportowanie według krajów (Country-by-Country Reporting)), dla którego podstawą prawną był przepis art. 27 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2016.1888 t.j. z późn. zm.).

Nowa regulacja zakłada, że przekazywana Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, informacja o grupie podmiotów zawierać będzie:

• dane identyfikacyjne jednostek wchodzących w skład grupy podmiotów (którą na potrzeby Działu V ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami, zatytułowanego „Automatyczna wymiana informacji podatkowych o jednostkach wchodzących w skład grupy podmiotów”, stanowić będzie zasadniczo grupa kapitałowa w rozumieniu przepisów o rachunkowości),

• informacje dotyczące wielkości osiągniętych przychodów, zrealizowanego zysku (straty) przed opodatkowaniem, zapłaconego podatku dochodowego, należnego podatku dochodowego, kapitału podstawowego, niepodzielonego zysku z lat ubiegłych, liczby pracowników, aktywów rzeczowych (trwałych i obrotowych), innych niż środki pieniężne i ich ekwiwalenty, rodzaju działalności jednostek wchodzących w skład grupy podmiotów – z podziałem na państwa lub terytoria,

• dodatkowe informacje lub wyjaśnienia dotyczące danych lub informacji, o których mowa w pkt 1 i 2.

Istotną zmianę w stosunku do stanu prawnego obowiązującego od dnia 1 stycznia 2016 r. odnotować warto w sferze podmiotowej obowiązku tzw. raportowania według krajów. Na gruncie uchylonych przepisów podmiotem zobligowanym była bowiem – przy spełnieniu szeregu dodatkowych kryteriów – jednostka dominująca będąca podmiotem krajowym. Nowe rozwiązania prawne zakładają, że przekazanie informacji o grupie podmiotów może dotyczyć również jednostki wchodzącej w skład grupy podmiotów, niebędącej jednostką dominującą a posiadającej siedzibę lub zarząd na terytorium Polski (albo posiadającej siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niemniej prowadzącej na terytorium Polski działalność przez zagraniczny zakład) czy też innej, wyznaczonej przez grupę i wchodzącej w jej skład jednostki.

Niezmienny pozostaje natomiast główny cel przekazywania informacji o grupie podmiotów, czyli możliwość jej wykorzystania dla potrzeb analizy ryzyka zaniżenia dochodu do opodatkowania w obszarze cen transferowych.

Na marginesie warto nadmienić, że kwestia obowiązku i zakresu Country-by-Country Reporting, stanowi ciągle przedmiot zainteresowania i prac podejmowanych na szczeblu międzynarodowym, czego przykładem jest opublikowany na początku lutego br. projekt rezolucji parlamentarnej Parlamentu Europejskiego. Mając na uwadze, że dokument ten zmierza do rozszerzenia wymogów będących efektem dotychczasowego konsensusu, można prognozować, iż zmianie ulegać będą także przepisy Działu V ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami.