WYROKI SĄDOWE I INTERPRETACJE PODATKOWE
PDOP
1. Brak obowiązku poboru podatku u źródła od wypłat należności za korzystanie z aplikacji IFS oraz oprogramowania Oracle
Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16.08.2019 r., znak 0111-KDIB2-3.4010.164.2019.2.HK
Organ interpretacyjny potwierdził stanowisko płatnika, zgodnie z którym nabycie licencji na korzystanie z aplikacji IFS oraz oprogramowania Oracle w charakterze tzw. użytkownika końcowego nie zostało objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1, tj. przychód z tytułu należności za powyższe oprogramowanie nie stanowi przychodu z tytułu praw autorskich lub praw pokrewnych. Wskazane należności za licencję użytkownika końcowego (tzw. end-user) nie stanowią bowiem należności licencyjnych w rozumieniu polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Fakt ten potwierdza lektura pkt 14 do art. 12 Komentarza Modelowej Konwencji OECD, w którym wskazano, że prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych. W konsekwencji, powyższe należności nie będą objęte reżimem tzw. podatku u źródła. Przedmiotowa interpretacja wpisuje się w utrwaloną linię interpretacyjną, zgodnie z którą należności za programy nabywane w charakterze użytkownika końcowego, co do których podatnik nie posiada praw do m.in. ich rozpowszechniania, modyfikowania czy udzielania sublicencji nie stanowią należności z tytułu praw autorskich lub praw pokrewnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP, a także nie należą do innych kategorii objętych podatkiem u źródła.
2. Koszty związane z działalnością badawczo-rozwojową
Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19.08.2019 r., znak 0111-KDIB1-3.4010.248.2019.2.BM
Spółka jest częścią międzynarodowej grupy, w ramach której jest wiodącym producentem naczep, naczep niskopodwoziowych i pojazdów modułowych – służących do specjalistycznego transportu drogowego. W ramach prowadzonej działalności Spółka produkuje m.in. naczepy niskopodwoziowe oraz pojazdy modułowe samobieżne. Zakres prac jest każdorazowo uzgadniany i planowany, w większości przypadków polegają one na opracowaniu całego prototypu naczepy. Prowadzone są także projekty związane ze zmianą elementów konstrukcyjnych naczepy. Prace w ramach projektów prowadzone są systematycznie w ściśle określonym harmonogramie pracy. Każdy projekt ma jasno określone cele oraz przypisane zasoby na potrzeby jego realizacji. Prace te są prowadzone w sposób systematyczny i zorganizowany – według przyjętego planu. Działania w ramach projektów mają charakter niepowtarzalny. Podczas prac koncepcyjnych następuje pozyskanie nowej wiedzy potrzebnej do zaimplementowania rozwiązań w postaci nowego rozmieszczenia stanowisk i gniazd linii produkcji oraz w zakresie logistyki materiałów. Organ interpretacyjny przyznał rację podatnikowi i uznał, iż działania podejmowane przez spółkę stanowią działania podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy i wykorzystania ich do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji realizowane przez Spółkę działania spełniają przesłanki do uznania ich za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu przepisów art. 4a pkt 26-28 ustawy o PDOP. Powyższe uprawnia Spółkę do odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków kwalifikowanych ponoszonych w związku z działalnością gospodarczą z uwzględnieniem limitów określonych w art. 18d ust. 7 ustawy o PDOP. Przedmiotowa interpretacja jest kolejną w zakresie utrwalonej linii interpretacyjnej dotyczącej działalności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej.
3. Kwota zapłacona z tytułu rezygnacji z zawarcia umowy przyrzeczonej nie stanowi kosztów uzyskania przychodów
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7.06.2019 r. sygn. akt II FSK 1724/17
Jak wskazał NSA w przypadku odszkodowań, kar umownych i innych wydatków, wynikających z odstąpienia lub przedterminowego rozwiązania umowy przez podatnika, przyjęto, iż wykazują one związek z przychodami, wówczas gdy podatnik ma na uwadze możliwość osiągnięcia, choćby nawet potencjalnie jakiegoś przychodu, czy to z określonej innej transakcji, czy też na skutek redukcji kosztów pośrednich, czyli ogólnych, dotyczących całej działalności (por. wyrok NSA z dnia 26 kwietnia
2019 r., sygn. akt II FSK 1248/17). A zatem, tam, gdzie nie poniesiono żadnych kosztów uzyskania przychodów – za takie nie można przecież uznać samego faktu zawarcia umowy przedwstępnej – to wydatek w postaci zapłaty kary umownej (nawet zasądzonej wyrokiem sądu) z tytułu odstąpienia od zawarcia umowy przyrzeczonej, nie może stanowić w świetle treści art. 15 ust. 1 kosztów uzyskania przychodów.
W przedmiotowej sprawie spółka w momencie poniesienia wydatku na zapłatę kary umownej wiedziała, że nie osiągnie w związku z tym przychodów – nie zostanie podpisana umowa najmu nieruchomości, w której miała być prowadzona działalność gospodarcza generująca przychody. Wewnętrznie sprzeczna byłaby zatem teza, że odstąpienie od podpisania umowy najmu nieruchomości, ma na celu zabezpieczenie/zachowanie źródła przychodów, skoro nie można jej powiązać z żadnym ze źródeł przychodów poza ogólną działalnością Spółki.
4. Znak towarowy może być amortyzowany wyłącznie jeśli został nabyty od innego podmiotu
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27.06.2019 r., sygn. akt II FSK 2178/17
Zdaniem NSA, dokonując wykładni przepisu art. 16b ust. 1 ustawy o PDOP w brzmieniu obowiązującym od 1.01.2018 r., należy dojść do wniosku, że amortyzacji podlegają tylko te wartości niematerialne i prawne (w tym prawa ochronne na znaki towarowe), które zostały nabyte od innego podmiotu.
Tym samym, ustawodawca wprowadził warunek, wyłączający nabycie prawa ochronnego, uzyskanego w drodze decyzji Urzędu Patentowego lub Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego o charakterze konstytutywnym, dla celów amortyzacji podatkowej.
