WYROKI SĄDOWE I INTERPRETACJE PODATKOWE

PDOP

1. Limitowanie opłat licencyjnych za użytkowanie znaku towarowego

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21.08.2019 r., znak 0111-KDIB2-1.4010.270.2019.2.AT

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in jest hurtowa i detaliczna sprzedaż paliw. Spółka zawarła umowę licencyjną na korzystanie ze znaków towarowych z grupą kapitałową stanowiącą dla Spółki podmiot powiązany w rozumieniu ustawy o PDOP. Na podstawie umowy grupa przyznaje Spółce niewyłączne i nieprzenaszalne prawo do korzystania ze znaku towarowego w formie słownej i słowno-graficznej. Spółka ma prawo do oznaczania znakiem towarowym w sprzedaży własnych wyrobów, jak i wyrobów wyprodukowanych przez inne podmioty w grupie. Znak towarowy umieszczany jest na wizualizacjach znajdujących się m.in. na stacjach paliw oraz na wyrobach sprzedawanych klientom przez Spółkę, ponadto umieszczany jest m.in. na ulotkach, drobnych upominkach przekazywanych organizacjom non-profit, koszulkach pracowników podczas biegów charytatywnych, banerach, plakatach promujących Spółkę, czy podczas innych drobnych akcji marketingowych. Organ interpretacyjny zaakceptował stanowisko Spółki zgodnie z którym, ponoszenie kosztów opłat licencyjnych warunkuje możliwość sprzedaży przez Spółkę towarów z wykorzystaniem znaku towarowego, co świadczy o bezpośrednim związku z art. 15e ust. 11 ustawy o PDOP. Ponadto wartość poniesionego kosztu wprost zależy od wartości sprzedanych towarów – jako element bezpośredniego związku tych kosztów z wytwarzanymi towarami. Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż ponoszone przez Spółkę koszty opłat licencyjnych za użytkowanie znaku towarowego, nie podlegają limitowaniu art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP, z uwagi na fakt, że ma do nich zastosowanie wyłączenie, określone w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP.

2. Nabycie usług ubezpieczeniowych od zagranicznego podmiotu powiązanego

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27.08.2019 r., znak 0111-KDIB1-2.4010.277.2019.2.MS

Spółka nabywa usługi ubezpieczenia mienia, utraty marży brutto oraz ryzyka terroryzmu zakładu produkcyjnego od nierezydentów, tj. podmiotów które nie mają siedziby ani zarządu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Przedmiotem świadczeń nie są gwarancje ubezpieczeniowe. Organ podatkowy nie zgodził się ze stanowiskiem Spółki i stwierdził, iż świadczenie usług ubezpieczeniowych ma charakter podobny do gwarancji, ponieważ zakład ubezpieczeń zgodnie art. 805 § 1 Kodeksu cywilnego, zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Jak wskazano, usługi ubezpieczenia nabywane przez Spółkę są usługami zbliżonymi do gwarancji. W konsekwencji, Spółka zobowiązana będzie do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, w myśl ww. art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP.

3. Brak wyłączenia z kosztów dla usług inżynieryjnych

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22.08.2019 r., znak 0111-KDIB1-1.4010.270.2019.1.BS

Spółka prowadzi działalność produkcyjno-usługową w zakresie m.in. wytwarzania części i akcesoriów, w szczególności siedzeń, foteli i konstrukcji metalowych dla przemysłu samochodowego. Spółka zawarła z podmiotem powiązanym umowę, na podstawie której świadczone są na jej rzecz usługi inżynieryjne tj. opracowywanie i projektowanie prowadzonych procesów produkcyjnych oraz produktów, ich weryfikacja i walidacja oraz wprowadzanie tych produktów i procesów do produkcji. Grupa kapitałowa, w skład której wchodzą obydwa podmioty, zajmuje się produkcją oraz projektowaniem systemów siedzeń i innych elementów wewnętrznych do pojazdów, w tym m.in. samochodów osobowych. Organ interpretacyjny zgodził się ze stanowiskiem Spółki i wskazał, iż skoro żadna z wykonywanych na podstawie umowy czynności nie polega na świadczeniu usług doradczych, w tym doradztwa technicznego oraz nabywane usługi mają charakter badawczo-rozwojowy i techniczno-inżynieryjny, to wydatki poniesione na ich nabycie nie będą podlegały wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów ponieważ nie będą stanowić usług wymienionych w przepisie art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy PDOP.

4. Opodatkowanie usług serwisowych oprogramowania

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22.08.2019 r., znak 0111-KDIB1-2.4010.298.2019.1.AK

Spółka prowadzi działalność w przedmiocie organizacji sieci franczyzowej sklepów detalicznych. Spółka jest organizatorem sieci i głównym dostawcą towarów handlowych dla sklepów będących w sieci. Spółka nabywa i w przyszłości zamierza nabywać różnego rodzaju oprogramowanie komputerowe oraz dostępy do aplikacji, które są niezbędne w prowadzonej przez Spółkę działalności i służą np. do analizy i wyboru najlepszych lokalizacji dla nowych sklepów, w codziennej pracy działu IT, organizowaniu telekonferencji i wideokonferencji z partnerami biznesowymi, czy w przygotowywanych przez Spółkę różnego rodzaju kampaniach reklamowych i marketingowych. Przedmiotowe oprogramowanie i aplikacje kupowane są także od kontrahentów, którzy nie są polskimi rezydentami, tj. nie mają siedziby ani zarządu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Zakupione przez Spółkę aplikacje i oprogramowanie są licencjami tzw. użytkownika końcowego (end-user license). Spółka dokonuje również zakupu usług wsparcia oprogramowania, nazywanych czasami usługami wsparcia licencji (support & maintenance) bądź usługami serwisowymi. Usługi serwisowe polegają głównie na zapewnieniu przez usługodawcę prawidłowego funkcjonowania dostarczonego Spółce oprogramowania poprzez ciągłą gotowość do podjęcia działań mających na celu wyeliminowania ewentualnych błędów i problemów z jego funkcjonowaniem. Co do zasady Spółka przy tego typu zakupie podpisuje z kontrahentem umowę, w której dokładnie wskazuje jakie usługi mają zostać wykonane. Działania te w szczególności obejmują: okresowe aktualizacje oprogramowania, wsparcie przy usuwaniu problemów z funkcjonowaniem oprogramowania zarówno telefoniczne jak i realizowane za pośrednictwem poczty elektronicznej. Organ interpretacyjny zaakceptował stanowisko przedstawione przez Spółkę zgodnie z którym, usługi wsparcia licencji oraz usług serwisowych nie można zaliczyć do żadnej z kategorii przychodów wymienionych w art. 21 ustawy o PDOP oraz usługi o „podobnym charakterze” określonych w ust. 1 pkt 2a cytowanego artykułu. W konsekwencji, Spółka nie będzie zobowiązana do obliczenia, pobrania oraz odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego (tzw. podatku u źródła) od należności za usługi wsparcia licencji oraz usługi serwisowe. Jak wskazano, świadczenie usług w zakresie utrzymania i wsparcia oprogramowania nie można, uznać za usługę o charakterze m. in. doradczym.

5. Różnice kursowe powstające w ramach struktury cash-poolingu

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27.06.2019 r. sygn. akt II FSK 2179/17

NSA wskazał, że skorzystanie z mechanizmu cash poolingu, może zostać zakwalifikowane, jako zawarcie umowy pożyczki, a w konsekwencji może prowadzić do powstania podatkowych różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ustawy o PDOP.

W ocenie NSA przez użyte w art. 15a ust. 2 pkt 4 i 5 oraz ust. 3 pkt 4 i 5 u.p.d.o.p. wyrażenie „kredyt (pożyczka)” można rozumieć każdą formę zadłużenia funkcjonującą w obrocie gospodarczym.

Tym samym, jeżeli faktycznym celem umowy cash poolingu jest udostępnianie środków pieniężnych pomiędzy podmiotami z grupy oraz osiąganie przez te podmioty korzyści w postaci odsetek, to skutkuje to uznaniem takiej umowy za umowę pożyczki.

Skoro zatem umowa cash poolingu może spełniać warunki uznania jej za pożyczkę, to przenoszenie środków pieniężnych z/na rachunki denominowane w walucie obcej może powodować powstanie różnic kursowych w rozumieniu 15a ust. 2 pkt 4 i pkt 5 oraz ust. 3 pkt 4 i pkt 5 ustawy o PDOP.

PDOF

1. Podwyższone koszty uzyskania przychodów dla nauczycieli akademickich

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20.08.2019 r., znak 0113-KDIPT3.4011.281.2019.2.PP

Publiczna szkoła wyższa działająca na podstawie ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prowadzi działalność naukową obejmującą badania naukowe, prace rozwojowe oraz twórczość artystyczną zdefiniowaną w art. 4 tej ustawy. Kształcenie studentów odbywa się na studiach wyższych – studiach stacjonarnych, niestacjonarnych, podyplomowych, doktoranckich i innych formach kształcenia. Zajęcia dydaktyczne oraz działalność naukowa prowadzone są przez osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje naukowe lub zawodowe zatrudnione w uczelni na podstawie umów o pracę lub umów cywilnoprawnych. Na podstawie umów o pracę Uczelnia zatrudnia nauczycieli akademickich, którzy zatrudniani są jako pracownicy dydaktyczni, badawczy oraz badawczo-dydaktyczni. Utwory dydaktyczne wykonywane w ramach stosunku pracy wykorzystywane są przez nauczycieli akademickich do prowadzenia przez nich zajęć dydaktycznych w oparciu o autorskie metody dydaktyczne i indywidualny dobór treści i sposobu ich prezentacji dostosowany do prowadzonych zajęć i grupy odbiorców. Utwory dydaktyczne objęte są dyspozycją art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a więc z mocy prawa stają się własnością Uczelni. Organ podatkowy przyznał rację Uczelni i stwierdził, iż zgodnie z art. 166 ust. 7 przywoływanej ustawy, całość obowiązków wykonywanych przez nauczyciela akademickiego stanowi działalność twórczą o indywidualnym charakterze. W konsekwencji, wszystkie składniki wynagrodzenia nauczyciela akademickiego stanowią podstawę do uznania ich jako element wynagrodzenia za pracę twórczą, bez konieczności dokumentowania faktu powstania utworów realizowanych w ramach stosunku pracy. Tym samym, Uczelnia obliczając i odprowadzając podatek dochodowy do całości wynagrodzenia będzie mogła zastosować podwyższone koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy PDOF, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 9a ustawy, bez konieczności prowadzenia ewidencji lub innej formy dokumentacji, czy też wyceny efektów działalności twórczej o indywidualnym charakterze.