WYROKI SĄDOWE I INTERPRETACJE PODATKOWE
1. Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22.10.2018 r., znak: 0115-KDIT1-2.4012.772.2018.1.AGW
Opodatkowanie aportu wniesionego do spółki komandytowej
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że wniesienie przez przedsiębiorcę aportem wszystkich składników przedsiębiorstwa prowadzonego w ramach działalności gospodarczej, ale z wyłączeniem praw użytkowania wieczystego nieruchomości i związanych z nimi praw własności budynków, do spółki komandytowej jest zbyciem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy o VAT, w związku z czym taka operacja nie będzie rodziła obowiązku podatkowego ani w zakresie składników przedsiębiorstwa wniesionych aportem do spółki, ani w zakresie niewniesionych praw użytkowania wieczystego.
2. Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24.10.2018 r., znak: 0111-KDIB3-2.4012.562.2018.3.MN
Obowiązek stosowania kasy fiskalnej w parkach rozrywki
Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie odpłatnego udostępniania na festynach i piknikach urządzeń takich jak zjeżdżalnia dmuchana, zamek dmuchany, tor przeszkód i trampolina zwrócił się o wydanie interpretacji podatkowej w zakresie obowiązku stosowania kasy fiskalnej. Zdaniem przedsiębiorcy nie dotyczy go obowiązek stosowania kasy fiskalnej, gdyż prowadzona przez niego działalność nie jest usługą w zakresie wstępu do wesołego miasteczka lub parku rozrywki.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy i wskazał, że obowiązek stosowania kas fiskalnych wynika z § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących i dotyczy świadczenia usług związanych z rozrywką i rekreacją m. in. zakresie wstępu do wesołych miasteczek i parków rozrywki. Organ stwierdził, że usługi świadczone przez wnioskodawcę mieszczą się w ww. kategorii dlatego dotyczy go obowiązek stosowania kasy fiskalnej.
3. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 9.10.2018 r., sygn. akt: III SA/Wa 4271/17
Dodatkowe wpływy ze sprzedaży opodatkowanej nie decydują o prawie do odliczenia VAT
W opinii WSA w Warszawie dodatkowe wpływy ze sprzedaży opodatkowanej nie decydują o prawie do odliczenia VAT. Wystarczy, że nabyte towary lub usługi wykorzystuje się do czynności opodatkowanych.
Sprawa dotyczyła miasta na prawach powiatu, które realizowało inwestycję w zakresie przebudowy drogi i trasy tramwajowej. W trakcie inwestycji konieczne było usunięcie kolizji drogi i trasy tramwajowej. W zakresie wydatków na jej usunięcie organ wydający interpretację uznał, że ta przebudowa nie wpłynie na możliwość uzyskiwania w tym zakresie przez miasto dodatkowych wpływów ze sprzedaży biletów komunikacji miejskiej, przez co nie będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia.
4. Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 18.10.2018 r. sygn. sprawy C-153/17
TSUE rozstrzyga o metodzie stosowanej do określenia podlegającego zwrotowi VAT naliczonego w ramach działalności usługowej leasingu pojazdów mechanicznych
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczący wykładni art. 168 i 173 dyrektywy Rady 2006/112/WE został złożony w ramach sporu pomiędzy organem podatkowym i celnym w Zjednoczonym Królestwie (Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs) oraz spółką Volskwagen Financial Services Ltd. Przedmiotowy wniosek dotyczył metody stosowanej do określenia podlegającego zwrotowi podatku VAT naliczonego przez tę spółkę w ramach jej działalności polegającej na oferowaniu usług leasingu pojazdów mechanicznych.
TSUE orzekł, iż Artykuł 168 i art. 173 ust. 2 lit. c) dyrektywy Rady 2006/112/WE należy interpretować w ten sposób, że po pierwsze, nawet jeżeli koszty ogólne związane z transakcjami leasingu majątku ruchomego są odzwierciedlone nie w kwocie należnej od klienta z tytułu udostępnienia danego towaru, tj. w części transakcji podlegającej opodatkowaniu, lecz w kwocie z tytułu odsetek należnych w ramach części „finansowanie” transakcji, tj. w części zwolnionej z podatku, to rzeczone koszty ogólne powinny być jednak uważane dla celów VAT za element składowy ceny udostępnienia towaru, a po drugie, państwa członkowskie nie mogą stosować metody przydziału, która nie uwzględnia wartości początkowej danego towaru w chwili jego dostawy, w sytuacji gdy nie może ona zapewnić podziału dokładniejszego niż wynikający z zastosowania kryterium podziału według wielkości obrotów.
PROCES LEGISLACYJNY
Brak interesujących zagadnień z perspektywy Klientów.
