WYROKI SĄDOWE I INTERPRETACJE PODATKOWE

PDOP

1. Odsetki od pożyczki na zakup udziałów w spółce zależnej – pośredni koszt uzyskania przychodów

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24.01.2020 r., znak 0111-KDIB1-1.4010.499.2019.2.MF

Spółka posiada udziały w spółce zależnej mającej siedzibę na terytorium Wielkiej Brytanii, stanowiące nie mniej niż 10% kapitału tego podmiotu. Zakup udziałów w spółce zależnej został sfinansowany przez spółkę z pożyczki. Obecnie spółka ponosi z tego tytułu koszty odsetek. W 2019 r. spółka uzyskała przychód z tytułu dywidendy wypłaconej przez spółkę zależną, który w myśl przepisu art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o PDOP stanowi przychód z zysków kapitałowych. Jednocześnie, w tym roku spółka nie uzyskała żadnych innych przychodów z zysków kapitałowych. Przychód uzyskany przez spółkę z tytułu dywidendy wypłaconej przez spółkę zależną jest zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy o PDOP (spełnione zostały wszystkie warunki określone w tym przepisie). Organ interpretacyjny zaakceptował stanowisko spółki, zgodnie z którym spółka w sytuacji otrzymania od spółki zależnej dywidendy zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy o PDOP nie powinna kwalifikować kosztów z tytułu odsetek jako kosztów bezpośrednio związanych z przychodem z tytułu tej dywidendy w ramach źródła przychodów z zysków kapitałowych. W konsekwencji, należy stwierdzić, że poniesione przez spółkę wydatki z tytułu odsetek stanowią koszty pośrednie zaliczane do wskazanego źródła przychodów, ponieważ nie mają one bezpośredniego związku z uzyskaniem przez spółkę konkretnych przychodów.

2. Brak możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych przysługujących pracownikowi wykonującemu działalność badawczo-rozwojową wynagrodzenia za czas urlopu i choroby

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24.01.2020 r., znak 0111-KDIB1-3.4010.542.2019.1.IZ

Brak możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP, przysługujących pracownikowi wykonującemu działalność badawczo-rozwojową wynagrodzenia za czas urlopu i choroby, w takiej części w jakiej czas pracy tego pracownika przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy tego pracownika w danym miesiącu

Spółka jest jedną ze spółek z grupy powiązanych podmiotów, które należą do największych producentów surowców chemicznych w Polsce. Spółka zajmuje się sprzedażą komponentów chemicznych wykorzystanych jako surowce i produkty pośrednie w szerokiej gamie gałęzi przemysłu, w szczególności w przemyśle samochodowym, w branży opakowań i w branży budowlanej. Spółka realizuje zadania badawcze i projekty innowacyjne w oparciu o działający w niej dział R&D. Działania podejmowane przez spółkę cechują się dużym potencjałem nowoczesnych technologii. W szczególności spółka koncentruje swoje wysiłki na trzech strategicznych obszarach: kauczuków syntetycznych, tworzyw polistyrenowych (spienialnych) oraz dyspersji, klejów i lateksów. Spółka posiada odpowiednie systemy ewidencji czasu pracy, które odzwierciedlają czas pracowników przeznaczony na wykonywanie prac badawczo-rozwojowych. W ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spółka zamierza dokonywać odliczenia kosztów osobowych swoich pracowników zatrudnionych na umowę o pracę. Pracownicy są w całości lub w części swojego czasu pracy zaangażowani do prowadzonych przez spółkę prac B+R. Organ interpretacyjny nie zaakceptował stanowiska spółki i wskazał, że odliczeniu w ramach ulgi badawczo-rozwojowej nie będą podlegały kwoty wynagrodzeń oraz składek proporcjonalnie przypadających na dni/okresy nieobecności pracownika w pracy, w tym z powodu urlopu lub choroby, ponieważ nie dotyczą one czasu pracy faktycznie poświęconego na realizację działalności badawczo-rozwojowej (czasu faktycznie przepracowanego).

3. Podatnik odliczy w ramach ulgi B+R wydatki na ekspertyzy, opinie, usługi doradcze oraz usługi równorzędne

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24.10.2019 r., sygn. akt: II FSK 3684/17

Podatnik odliczy w ramach ulgi B+R wydatki na m.in.  ekspertyzy, opinie, usługi doradcze oraz usługi równorzędne, tylko gdy zostaną one wykonane przez jednostkę naukową

Wyrok dotyczył stanu prawnego obowiązującego przed 1.01.2018 r. Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 3 ustawy o PDOP (w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2017 r.), za koszty kwalifikowane uznaje się: ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, a także nabycie wyników badań naukowych, świadczonych lub wykonywanych na podstawie umowy przez jednostkę naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki, na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.
Wątpliwość podatnika w ówczesnym stanie prawnym, dotyczy tego, czy wymóg świadczenia (wykonywania) przez jednostkę naukową dotyczy tylko wyników badań naukowych czy także ekspertyz, opinii i usług doradczych i równorzędnych.
Odnosząc się do tych wątpliwości sąd wyjaśnił, że zawarte w przepisie określenie: „nabycie” (oraz związana z nim dalsza część przepisu, dotycząca umowy z jednostką naukową), ma zastosowanie zarówno do badań naukowych, jak i do ekspertyz, opinii, usług doradczych i usług równorzędnych. Kosztem podatkowym nie jest bowiem ekspertyza (opinia, usługa) sama w sobie, lecz jest nim wydatek poniesiony w związku z jej uzyskaniem (nabyciem). Pojęcia „nabycie” nie można zatem ograniczać tylko do badań naukowych.
Oznacza to, że podatnik nie odliczy w uldze B+R wydatków poniesionych na ekspertyzy, opinie usługi doradcze i usługi równorzędne w przypadku, gdy zostały nabyte od podmiotów nie posiadających statusu jednostki naukowej.\

PDOF

4. Brak możliwości stosowania preferencyjnej stawki podatkowej do dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23.01.2020 r., znak 0115-KDIT1.4011.49.2019.2.MST

Brak możliwości stosowania preferencyjnej stawki podatkowej do dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w przypadku nieprowadzenia odrębnej ewidencji w sposób odpowiadający wymogom określonym w art. 30cb ust. 1 ustawy o PDOF

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą, której podstawowym przedmiotem działalności jest działalność związana z oprogramowaniem. Praca podatnika polega na tworzeniu autorskiego kodu dla aplikacji mobilnych, tworzeniu sztucznej inteligencji opartej o machine learning oraz na tworzeniu oprogramowania obsługującego urządzenia bluetooth low energy. Z chwilą zakończenia poszczególnych prac, autorskie prawa majątkowe do powstałych utworów są automatycznie przenoszone na zamawiającego w ramach realizacji umowy. Wynagrodzenie określone w umowie zawiera również wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Tworzony przez podatnika kod jest innowacyjny, tworzony od podstaw i stanowi składową finalnego oprogramowania, do którego prawa autorskie sprzedaje zamawiającemu. Zakres prac podatnika wiąże się z działalnością badawczo-rozwojową, ciągłym nabywaniem najbardziej aktualnej wiedzy z zakresu powierzonych mu obowiązków i stałym doskonaleniem swoich umiejętności. Podatnik prowadzi odrębną od księgi przychodów i rozchodów ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na dochody ze sprzedaży praw autorskich. Zgodnie z zawartą umową o współpracy nie może prowadzić ewidencji wytworzonych przez siebie utworów, bo po ich sprzedaży jest zobowiązany trwale je usunąć ze swoich nośników. Organ interpretacyjny nie zaakceptował stanowiska podatnika i wskazał, iż odrębna ewidencja ma nie tylko na celu ustalenie przychodów, kosztów, dochodu łącznie z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, ale przede wszystkim jej celem jest ustalenie przychodów, kosztów, dochodu z każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej odrębnie. Jak wskazał organ, wobec nieprowadzenia odrębnej ewidencji w sposób odpowiadający wymogom określonym w art. 30cb ust. 1 ustawy o PDOF, tj. niewyodrębnianie w niej każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz powiązanie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) z dochodami ze sprzedaży praw autorskich, a nie – jak wymaga tego przepis – z każdym kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w przedmiotowej sprawie nie została spełniona jedna z przesłanek uprawniających do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania uzyskiwanych dochodów.

5. Zwolnienie z PIT nagród związanych z udziałem w konkursie

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14.11.2019 r., sygn. akt: II FSK 3900/17

NSA wskazał, że nagrody wydawane w konkursach mających na celu reklamę oraz promocję organizatora, stanowią nieodpłatne świadczenie. W rezultacie, jeżeli ich wartość nie przekracza kwoty 200 zł, nagroda może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PDOF.
Zdaniem sądu, nie sposób uznać, że w przypadku gdy nagrody otrzymują wyłącznie uczestnicy konkursów, którzy spełnią warunki ściśle określone w regulaminie i uzyskują najlepsze wyniki podczas rywalizacji, wydawanie nagrody uczestnikowi konkursu ma charakter ekwiwalentny.
Warto zauważyć, że analogiczne stanowisko dotyczące omawianej kwestii, zostało zaprezentowane przez NSA w wyroku z 21.08.2019 r. (sygn. akt: II FSK 2958/17), przytoczonym w podatkowym przeglądzie tygodnia z dnia 17.01.2020 r.