WYROKI SĄDOWE I INTERPRETACJE PODATKOWE

PDOP

1.      Elektroniczny certyfikat rezydencji

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25.11.2019 r., znak 0111-KDIB1-1.4010.373.2019.2.SG

Spółka jest podmiotem leczniczym, w którym świadczenia zdrowotne wykonywane są przez Sanatorium Uzdrowiskowe, które jest Zakładem Leczniczym Podmiotu Leczniczego. Na potrzeby prowadzonej działalności Spółka dokonuje zakupu od kontrahenta z siedzibą w Irlandii usług reklamowych. W związku z zakupem wskazanych usług, Spółka potencjalnie może być zobowiązana jako płatnik do obliczenia, pobrania i wpłacenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o PDOP. Spółka posiada certyfikat rezydencji irlandzkiego kontrahenta., sporządzony i przesłany w formie elektronicznej za rok 2019. Certyfikat rezydencji został wystawiony przez irlandzki urząd podatkowy w formie elektronicznej w formacie pliku pdf. Kontrahent irlandzki nie prowadzi działalności w Polsce poprzez położony na terytorium Polski zagraniczny zakład. Kwota wypłacanych płatności na rzecz kontrahenta irlandzkiego przekracza 10.000 PLN oraz nie przekracza kwoty 2.000.000 PLN w roku kalendarzowym. Organ interpretacyjny zaakceptował stanowisko Spółki i wskazał, iż certyfikat rezydencji, który został wystawiony przez zagraniczny urząd podatkowy (zgodnie z przepisami i w formie dopuszczalnej przez to państwo) w formie elektronicznej w formacie pliku pdf i przesłany do kontrahenta irlandzkiego za pomocą środków komunikacji elektronicznej, a następnie przekazany przez kontrahenta irlandzkiego do Spółki w niezmienionej formie i formacie pocztą e-mail, spełnia warunki do uznania go za certyfikat rezydencji, o którym mowa art. 4a pkt 12 ustawy o PDOP. Jak wskazano, brak jest przesłanek do odmowy uznania za ważny certyfikatu rezydencji w formie elektronicznej, jeżeli w takiej formie zgodnie z prawem danego państwa certyfikat taki jest wydawany przez organy podatkowe.

2.      Nieodpłatne wykonywanie czynności kontrolnych w spółce nie stanowi dla niej przychodu w postaci nieodpłatnego świadczenia

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23.07.2019 r., sygn. akt: II FSK 2881/17

NSA wskazał, że dla uznania, że dane świadczenie stanowi otrzymane przez podatnika nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP nie jest wystarczające jedynie stwierdzenie, że świadczący nie uzyskuje wynagrodzenia od podatnika z tytułu wykonanego świadczenia.

Potwierdza to wcześniejsze orzecznictwo NSA – w szczególności wyrok z 21 maja 2003 r., sygn. akt: I SA/Wr 3249/00, w którym sąd uznał, że świadczenie na rzecz spółki z o.o. w postaci pełnienia przez wspólnika tej spółki funkcji prezesa lub członka zarządu bez wynagrodzenia nie będzie nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, jeśli w zamian za pełnienie takiej funkcji bez wynagrodzenia spełniający uzyska lub ma uzyskać wzajemnie pewną korzyść majątkową, niezależnie czy wartość takiej korzyści odpowiada wartości ekonomicznej świadczenia na rzecz spółki.

W przedstawionym w komentowanej sprawie stanie faktycznym, w spółce przeprowadzane były czynności kontrolne, które wykonywane były nieodpłatnie przez pracowników jedynego akcjonariusza spółki. Działania te miały na celu zapewnienie właściwego funkcjonowania spółki w aspekcie ekonomicznym. Zdaniem sądu podejmowane czynności mogły przełożyć się na zwiększenie zysków spółki. To z kolei miało realny wymiar finansowy dla akcjonariusza, któremu przysługuje prawo do dywidendy od zysku wypracowanego przez spółkę.

Przeprowadzane czynności kontrolne nie miały zatem zdaniem sądu charakteru nieodpłatnego.

PDOF

3.     Zastosowanie podwyższonych kosztów uzyskania przychodu przez przedstawicieli handlowych

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21.11.2019 r., znak 0115-KDIT2-2.4011.377.2019.1.MU

Spółka prowadzi działalność w zakresie dystrybucji suplementów diety. Zatrudnia m. in. szereg osób na stanowisku przedstawiciela handlowego, których zadaniem jest bezpośredni kontakt z klientami (stałe wizyty i spotkania z obecnymi, i potencjalnymi klientami) na obszarze wyznaczonego województwa lub kilku województw, przypisanego(-ych) w umowie o pracę. Miejsce stałego lub czasowego zamieszkania przedstawicieli jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy. Organ interpretacyjny nie zaakceptował stanowiska Spółki i stwierdził, że wbrew twierdzeniu Spółki – w sytuacji gdy pracownik, któremu w umowie o pracę określono miejsce wykonywania pracy jako obszar województwa lub kilka województw, złoży pracodawcy oświadczenie o tym, że jego miejsce zamieszkania jest inne niż miejscowość, w której znajduje się zakład pracy pracodawcy to spełnia przesłanki do zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy o PDOF.