WYROKI SĄDOWE I INTERPRETACJE PODATKOWE

PDOP

1. Wydatki na realizację usług concierge w kosztach uzyskania przychodów

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 31.01.2020 r., znak 0111-KDIB2-1.4010.504.2019.1.BJ

Spółka ma zamiar rozpocząć świadczenie usług typu concierge. Głównymi odbiorcami usług świadczonych przez Spółkę będą luksusowe apartamentowce i ich mieszkańcy. Może się także zdarzyć, iż klientami/zleceniodawcami Spółki będą zamożne osoby fizyczne lub inne podmioty zainteresowane nabyciem tego rodzaju usług dla swoich pracowników/klientów/mieszkańców. Usługi concierge w praktyce zbliżone są do usług prywatnego asystenta, na którego można delegować realizację określonych zadań. Przykładowo, usługi concierge mogą obejmować, aczkolwiek w żaden sposób nie są ograniczone do działań: „administracyjnych” (np. organizacji dorabiania kluczy, konserwacji i naprawy sprzętów domowych, realizacji/organizacji zakupów spożywczych – włączając w to napoje alkoholowe itp.); „organizacyjnych” (np. przejazdów osób wskazanych przez klientów, koszty biletów lotniczych, noclegów hotelowych, diet, ale także organizacji dla klientów ekip budowlanych, itp.); „doradczych” (np. wybór i zakup najlepszych dla klientów telewizorów, ubrań, prezentów dla rodziny/klientów itp.);„integracji oraz organizacji konferencji” (np. organizacji spotkań i wyjazdów integracyjnych, nabycia usług gastronomicznych, najmu sal konferencyjnych, organizacji seminariów/konferencji dla klientów). Wydatki na realizację usług concierge będą ponoszone przez Spółkę na podstawie umów zawieranych z klientami, na podstawie których w zamian za świadczenie przedmiotowych usług concierge Spółce będzie przysługiwało, jako zleceniobiorcy, wynagrodzenie kalkulowane wg formuły koszt plus – tj. jako suma wydatków ponoszonych przez Spółkę w związku z wykonywaniem przedmiotowych usług powiększona o ustaloną marżę. Wydatki ponoszone przez Spółkę będą odpowiednio udokumentowane i akceptowane przez klienta. Organ interpretacyjny zaakceptował stanowisko Spółki, zgodnie z którym, opisane w opisie zdarzenia przyszłego koszty nie zaliczają się do jakiejkolwiek kategorii wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP. W konsekwencji, Spółka będzie mogła całość wydatków związanych z realizacją na rzecz swoich klientów usług concierge zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisów ustawy o PDOP.

2. Czy organ może dokonywać oceny czy wydatek jest gospodarczo racjonalny?

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 9.01.2020 r., sygn. akt: I SA/Gl 1205/19

W komentowanym wyroku, sąd wskazał, że organ podatkowy nie jest uprawniony do kwestionowania zaliczania danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu, jeżeli twierdzi, że osiągnięcie zamierzonego przez podatnika skutku, było możliwe przy zaangażowaniu mniejszych środków.
Sąd podkreślił, że w trosce o interes finansów publicznych, w ustawie o PDOP zawarte zostały ograniczenia w zaliczaniu danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów – pomimo, iż wydatki te spełniają ogólne przesłanki zakwalifikowania ich jako kosztu uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP. Takie ograniczenia zawarte zostały w art. 16 ust. 1 tej ustawy.
Nie sposób zatem zaakceptować dążenia organu podatkowego do dokonywania oceny, czy określony wydatek ponoszony przez podatnika jest gospodarczo racjonalny jako koszt uzyskania przychodu i kwestionowania go, jeżeli – w przekonaniu organu – ten sam skutek można osiągnąć „tańszą drogą”.

3. Jeżeli wypłata odszkodowania jest ekonomicznie uzasadniona, czy może stanowić koszt uzyskania przychodu?

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 19.11.2019 r., sygn. akt: III SA/Wa 626/19

Sprawa dotyczyła odszkodowania wypłaconego pracownikowi, z tytułu rozwiązania z nim umowy o pracę za porozumieniem stron, w okresie ochronnym. Sąd, podzielając stanowisko NSA zaprezentowane w wyroku z 26.04.2019 r. (sygn. akt: II FSK 1248/17) uznał, że przy ocenie dopuszczalności kwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu kar umownych i odszkodowań należy każdorazowo odnosić je do stanu faktycznego sprawy.
Tymczasem w zaistniałym stanie faktycznym, podatnik podejmując decyzję o rozwiązaniu z pracownikiem umowy o pracę i wypłacie mu odszkodowania, kierował się względami ekonomicznymi. Działanie polegające na rozwiązaniu umowy o pracę z pracownikiem za porozumieniem, przy jednoczesnej wypłacie kwoty odszkodowania, którego wysokość jest znacznie niższa niż suma wynagrodzeń miesięcznych należnych pracownikowi za okres w którym pozostaje on pod ochroną (i okres wypowiedzenia), pozwoliło na zmniejszenie globalnych kosztów prowadzenia działalności gospodarczej.
Należy zatem uznać, że poniesienie przedmiotowego odszkodowania jest kosztem objętym normą z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP – zdaniem sądu wypłacone odszkodowanie należy uznać za wydatek mający na celu zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest prowadzenie działalności gospodarczej.

4. Odszkodowanie od ubezpieczyciela w całości stanowi przychód

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 19.11.2019 r., sygn. akt: I SA/Gd 1445/19

Spór w sprawie dotyczył tego, czy w przypadku otrzymania od ubezpieczyciela odszkodowania autocasco (AC) związanego z naprawą samochodu osobowego, spółka powinna rozpoznać jako przychód jedynie 75% uzyskanej kwoty odszkodowania, skoro na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o PDOP, zalicza ona do kosztów uzyskania przychodów jedynie 75% wydatków na naprawę samochodów osobowych.
Jak wyjaśnił sąd, do tzw. przychodów neutralnych podatkowo, a więc niestanowiących podstawy ustalania dochodu podatnika podlegającego opodatkowaniu należą m.in. zwrócone inne wydatki niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów (art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o PDOP). Aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii „innych wydatków”, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o PDOP konieczne jest więc, po pierwsze by „wydatek ten nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów” w rozumieniu przepisu art. 16 ww. ustawy oraz by wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony temu podatnikowi, przy czym wydatek poniesiony był odpowiednikiem wydatku zwróconego.
Sąd uznał, że odszkodowanie otrzymane od ubezpieczyciela należy zakwalifikować jako przychód podlegający opodatkowaniu, otrzymany w związku z zaistnieniem warunków ujętych w umowie ubezpieczenia, a nie jako zwrot poniesionego wydatku w rozumieniu art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o PDOP. Wypłata odszkodowania ma bowiem związek z wydatkami na rzecz ubezpieczyciela z tytułu składek w związku z zawartą umową ubezpieczeniową. W przypadku wypłaty odszkodowania, nie może więc mieć zastosowania przepis art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o PDOP. Tym samym, otrzymane od ubezpieczyciela odszkodowanie powinno w całości stanowić dla podatnika przychód podlegający opodatkowaniu.

PDOF

5. Dodatkowe składki w ramach umów ubezpieczenia na życie zawarte na rzecz pracowników

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4.02.2020 r., znak 0115-KDIT2.4011.91.2019.1.HD

Dodatkowe składki w ramach umów ubezpieczenia na życie zawarte na rzecz pracowników w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej
Podatnik prowadzący działalność gospodarczą w zakresie recyklingu odpadów zamierza zawrzeć z ubezpieczycielem umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym na rzecz swoich pracowników. W ramach polis składki opłacać będzie podatnik, który będzie właścicielem każdej z polis. Polisy będą miały charakter ochronno-inwestycyjny, zaś składka opłacana przez podatnika składać się będzie z dwóch części: składki ochronnej (podstawowej), która obowiązkowo wpłacana będzie na subkonto podstawowe, oraz dobrowolnej składki dodatkowej (kapitałowej), która wpłacana będzie na subkonto dodatkowe. Celem zawarcia tego typu umów byłaby motywacja pracowników podatnika do lepszej pracy. Podatnik przewiduje, że zawarcie umów ubezpieczenia na życie na rzecz pracowników pozytywnie wpłynie na efektywność wykonywanych przez nich zadań oraz spowoduje zwiększenie stosunku lojalności pracownika wobec pracodawcy – a zatem doprowadzi do umocnienia więzi danego pracownika z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika i będzie służyć podtrzymywaniu stosunku pracy. W konsekwencji podatnik przewiduje zwiększenie możliwości produkcyjnych swojego przedsiębiorstwa. Organ zaakceptował stanowisko podatnika i wskazał, że przedmiotowe umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym będą spełniały warunki, o jakich mowa w art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy PDOF (tzn. zastosowanie będzie miało wyłączenie, o którym mowa w tym przepisie), które umożliwiają pracodawcy zaliczenie do kosztów podatkowych opłaconych składek wynikających z ww. umowy ubezpieczenia. Jak wskazał organ, należy stwierdzić, że wydatek w postaci opłacanych przez podatnika składek dodatkowych (kapitałowych), wpłacanych przez niego nieobowiązkowo na subkonta składek dodatkowych w ramach umów ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym zawartych na rzecz pracowników podatnika może być uznany za koszt pracowniczy pozostający pośrednio w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

PROCES LEGISLACYJNY

1. Ustawa z dnia 20 grudnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych
Ustawa dodaje do art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych pkt 129b w brzmieniu:
Art. 21 ust. 1 Wolne od podatku dochodowego są:
„129b) świadczenia, w szczególności dotacje oraz kwoty umorzonych pożyczek, otrzymane ze środków Funduszu Nisko-emisyjnego Transportu;”.
Ustawa dodaje do art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych pkt 60 w brzmieniu:
Art. 17 ust. 1 Wolne od podatku są:
„60) świadczenia, w szczególności dotacje oraz kwoty umorzonych pożyczek, otrzymane ze środków Funduszu Nisko-emisyjnego Transportu.”.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

2. Ustawa z dnia 9 stycznia 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne
W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 45cd w ust. 1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Z dniem 15 lutego roku następującego po roku podatkowym organ podatkowy udostępnia podatnikowi, z wyjątkiem podatnika składającego zeznanie w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą lub działami specjalnymi produkcji rolnej oraz podatnika będącego przedsiębiorstwem w spadku, za pośrednictwem portalu podatkowego zeznania, o których mowa w art. 45 ust. 1 oraz ust. 1a pkt 1 i 2,, uwzględniając w nich dane będące w posiadaniu Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, w tym dane:”
Powyższa zmiana oznacza, iż udostępnienie za pośrednictwem portalu podatkowego przez KAS wypełnionego zeznania nie znajdzie zastosowania do zeznań składanych przez podatników w związku z prowadzoną przez nich pozarolniczą działalnością gospodarczą lub działami specjalnymi produkcji rolnej.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 15 lutego 2020 r.

3. Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw.

Projekt ustawy wpłynął do Sejmu 5.02.2020 r.
a) Projekt ustawy modyfikuje art. 34 ustawy o PIT:

• poprzez doprecyzowanie, że wniosek złożony przez podatnika o niepomniejszanie zaliczki o 1/12 kwoty zmniejszającej podatek obowiązuje płatnika (organ rentowy) do chwili odwołania wniosku przez podatnika;
• zwalniając organy rentowe z obowiązku sporządzania PIT-40A dla podatników, u których suma zaliczek pobranych w roku podatkowym przewyższa kwotę podatku obliczonego przez organ rentowy za ten rok (z obliczenia organu rentowego wynika nadpłata).

b) Projekt ustawy przewiduje dostosowanie z dniem 1 stycznia 2021 r. przepisów o podatku dochodowym do obecnie obowiązującej Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) 2015.

c) Projekt przewiduje zmiany mające na celu umożliwienie niestosowania przepisów dotyczących zwiększania przychodów lub wyłączania z kosztów uzyskania przychodów w podatkach dochodowych PIT i CIT oraz przepisów dotyczących odpowiedzialności solidarnej w VAT, w przypadku dokonania przez podatników zapłaty należności na rachunki, niezamieszczone w wykazie podatników VAT, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT (tzw. biała lista podatników VAT) w konkretnie wskazanych przypadkach, w tym m.in. jeżeli zapłata :

• została dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ustawy o podatku od towarów i usług, lub
•  wynika z faktury dokumentującej czynności z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, importu towarów, importu usług lub dostawy towarów rozliczanej przez nabywcę.”

4. Rządowy projekt ustawy z dnia o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami oraz niektórych innych ustaw

Projekt wpłynął do Sejmu 5.02.2020 r.
Projekt ustawy zakłada dodanie do ustawy o PDOP rozdziału 3a dotyczącego skutków wystąpienia rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych.
Zaproponowane rozwiązania dotyczą przepisów uszczelniających system podatku dochodowego od osób prawnych, których celem jest implementacja dyrektywy Rady (UE) 2017/952 z dnia 29 maja 2017 r. zmieniającej dyrektywę (UE) 2016/1164 w zakresie rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych dotyczących państw trzecich (zwanej dalej: „dyrektywą ATAD 2”).
Jak czytamy w uzasadnieniu do projektu ustawy: Dyrektywa ATAD 2 określa przepisy zapobiegające rozbieżnościom w kwalifikacji struktur hybrydowych z udziałem państw trzecich, w tym dotyczące stałych zakładów, przeniesień hybrydowych, importowania rozbieżności oraz rozbieżności w kwalifikacji związanych z podwójną rezydencją podatkową. Ponadto wykorzystuje zalecenia z Raportu OECD dotyczące Działania 2, w którym określone są kompleksowe ramy w kwalifikacji rozbieżności hybrydowych wykorzystujących odmienne traktowanie podmiotu lub instrumentu przez przepisy podatkowe dwóch lub więcej jurysdykcji.
Ponadto projekt ustawy proponuje:

• wprowadzenie zmian w przepisach rozdziału 11a działu III Ordynacji podatkowej związanych z nadawaniem numeru schematu podatkowego (NSP,
•  doprecyzowanie przepisów dotyczących pełnomocnictw szczególnych na gruncie przepisów o schematach podatkowych (dodanie art. 86na Ordynacji podatkowej).