WYROKI SĄDOWE I INTERPRETACJE PODATKOWE

1.      Obowiązek rejestrowania sprzedaży na kasie rejestrującej i wydawania paragonów fiskalnych

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4.12.2019 r., znak IPPP2/4512-3-41/15-4/MT

Wnioskodawca planuje wdrożyć rozwiązanie, w którym klient po dokonaniu tankowania paliwa do pojazdu będzie mógł dokonać zapłaty za zakupione paliwo już przy dystrybutorze poprzez wykorzystanie płatności mobilnej z użyciem telefonu komórkowego. Po zatankowaniu paliwa transakcja będzie automatycznie ewidencjonowana w kasie rejestrującej. Po wyborze przez Klienta zapłaty w formie płatności mobilnej, w kasie rejestrującej znajdującej się w budynku stacji paliw dokonywany będzie wydruk paragonu fiskalnego. System informatyczny do obsługi płatności pozwoli również na przesłanie na telefon komórkowy Klienta komunikatu, że wydrukowany dla Klienta paragon fiskalny z kasy rejestrującej znajduje się do odbioru przez Klienta w budynku stacji paliw. Wnioskodawca planuje także, aby system stosowany do obsługi płatności mobilnych umożliwiał przesłanie na telefon komórkowy Klienta również obrazu paragonu fiskalnego (np. w formie pliku pdf lub jpeg).

Zdaniem organu Wnioskodawca wykona obowiązek wydania paragonu poprzez jego wyłożenie do dyspozycji klienta w miejscu sprzedaży. Klient będzie też poinformowany, że paragon oczekuje na niego w budynku stacji paliw, ponieważ informację taką otrzyma w miejscu sprzedaży (przy dystrybutorze) w czasie dokonywania transakcji. W konsekwencji, sprzedaż zorganizowana w ww. sposób wypełnia przesłanki zawarte w art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT oraz § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, ponieważ Spółka dokona ewidencji sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej w momencie zatankowania paliwa, wydrukuje paragon fiskalny w formie papierowej oraz poinformuje klienta o tym, że paragon jest gotowy do odbioru w budynku stacji paliw. Jednocześnie organ zaznaczył, że przesłanie przez sprzedawcę pliku zawierającego obraz wydrukowanego paragonu nie będzie stanowiło wydania paragonu, a jedynie informację o jego wydaniu. Wydanie paragonu będzie zrealizowane poprzez wydrukowanie i pozostawienie go do dyspozycji klienta.

2.      Brak możliwości skorzystania ze zwolnienia przy sprzedaży nakładów na  nieruchomości

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6.12.2019 r., znak 0112-KDIL1-2.4012.530.2019.1.PM

Na wydzierżawionej od osób trzecich niezabudowanej nieruchomości Wnioskodawca wzniósł budynek mieszkalny (budowę zakończono w roku 2009), po czym rozpoczął jego wykorzystywanie w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Wnioskodawca odliczył od podatku należnego podatek naliczony przy nabywaniu towarów i usług związanych ze wznoszeniem przedmiotowego budynku. Obecnie Wnioskodawca zamierza zaprzestać wykorzystywania wzniesionego przez siebie budynku i przekazać go właścicielom gruntu, na którym został on posadowiony. Strony zamierzają rozliczyć nakłady poniesione przez Wnioskodawcę na wzniesienie przedmiotowego budynku w ten sposób, że właściciele gruntu zwrócą Wnioskodawcy uzgodnioną wartość tych nakładów.

W opinii organu podatkowego przedmiotem zbycia będą nakłady stanowiące inwestycję na cudzym gruncie. Przedmiotowe nakłady nie stanowią odrębnej rzeczy, a jedynie skutkują one powstaniem po stronie Wnioskodawcy roszczenia o zwrot poniesionych kosztów. W konsekwencji, w przypadku zbycia nakładów nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel. Zatem należy przyjąć, że przeniesienie nakładów poniesionych w obcym środku trwałym nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar.

Z uwagi na powyższe, odpłatna czynność zbycia nakładów, jako sprzedaż za wynagrodzeniem ulepszeń na cudzą rzecz, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Z uwagi na to, że przedmiotem planowanej sprzedaży będzie prawo majątkowe stanowiące nakłady inwestycyjne w cudzym gruncie traktowane jako odpłatne świadczenie usług, to czynność ta nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

3.      Prawo do odliczenia podatku w związku z zakupem paliwa za pomocą kart paliwowych

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6.12.2019 r., znak 0112-KDIL1-2.4012.554.2019.2.PG

Do samochodów osobowych używanych przez pracowników firmy Wnioskodawca kupuje paliwo odliczając 50% podatku od towarów i usług. W tym celu zawarł umowę z firmą A Sp. z o.o. Sp. k. będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i posiadającą koncesję na obrót paliwami ciekłymi o wydanie i używanie kart paliwowych. Umowa skonstruowana jest w ten sposób, że przy pomocy kart paliwowych dostarczonych przez A. Wnioskodawca dokonuje na wybranych stacjach paliw (…) zakupu paliwa od A. Zgodnie  z zawarta umową:

1. firma A ma wpływ na kształtowanie ceny paliwa poprzez udzielanie Wnioskodawcy rabatów określonych w umowie;
2. firma A pośredniczy w procesie reklamacji (zgodnie z umową) przy użyciu kart paliwowych;
3. firma A ma możliwość ustalania (jak i dokonywania zmian) limitów transakcji realizowanych przy użyciu kart paliwowych;
4. firma A jest uprawniona do zablokowania karty paliwowej w przypadku jej zgubienia, kradzieży lub w przypadku nieuregulowania płatności przez Wnioskodawcę;
5. firma A pobiera opłaty za karty paliwowe (m.in. za wydanie kart i za ich miesięczne użytkowanie);
6. firma A jest emitentem kart paliwowych wystawionych zgodnie z umową;
7. na rachunek bankowy firmy A Wnioskodawca wpłaca zaliczkę w ustalonej kwocie, która upoważnia go do zakupu paliwa do wysokości 80% wpłaconej zaliczki. Po wyczerpaniu ww. limitu Zainteresowany wpłaca kolejną zaliczkę upoważniającą go do kolejnych zakupów do wysokości 80% wartości zaliczki.

Zdaniem organu podatkowego w ramach wskazanego schematu współpracy pomiędzy stronami z wykorzystaniem ww. kart paliwowych, będzie dochodziło do sprzedaży towarów przez stację paliw na rzecz firmy A, a następnie odsprzedaży tych towarów przez firmę A na rzecz Wnioskodawcy. W konsekwencji transakcje dokonywane pomiędzy firmą A, a Wnioskodawcą w zakresie zakupów towaru (paliwa), dokonywanych przy pomocy kart paliwowych, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. odpłatną dostawę towarów, która na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ustawy o VAT, opodatkowana będzie podstawową stawką podatku VAT. Jako, że paliwo nabywane za pomocą kart paliwowych jest związane wyłącznie z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez firmę A dokumentującej nabycie paliwa przy wykorzystaniu kart paliwowych w wysokości 50% kwoty podatku VAT wykazanego na tej fakturze.

PROCES LEGISLACYJNY

4.     Zawiadomienie ZAW-NR

Projekt z dnia 4 grudnia 2019 r. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wzoru zawiadomienia o zapłacie należności na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług

Od 1.01.2020 r. można mówić o obowiązku zapłaty należności na rachunek bankowy zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podatników VAT (białej liście) dla danego sprzedawcy. W przeciwnym razie, na dokonującym przelew mogą ciążyć negatywne konsekwencje w postaci solidarnej odpowiedzialności za zaległości sprzedawcy w podatku VAT oraz brak możliwości zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Te skutki nie wystąpią jednak, jeśli podatnik dokonujący płatności dokonał zapłaty należności na rachunek inny niż zawarty w wykazie, pod warunkiem że zawiadomi o tym naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury, w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu

Rozporządzenie określa wzór zawiadomienia ZAW-NR o zapłacie należności na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Termin wejścia w życie to 1.01.2020 r.