PODATKI BEZPOŚREDNIE

WYROKI SĄDOWE I INTERPRETACJE PODATKOWE

PDOP

1. Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2.11.2018 r., znak: 0111-KDIB1-2.4010.334.2018.4.AW

Wydatek podatnika w postaci wypłaty bonusu pieniężnego na podstawie noty księgowej stanowi pośredni koszt uzyskania przychodu

Podatnik dokonuje wypłat bonusów pieniężnych na rzecz podmiotów, które polecają oferowane przez niego produkty handlowe (w tym przypadku samochody). Do wypłaty należności dochodzi wtedy, gdy w wyniku działalności „polecającego” dojdzie do zawarcia umowy handlowej pomiędzy spółką a klientem. Wypłaty dokumentowane są za pomocą not księgowych wystawianych przez spółkę.

Organ podatkowy podzielając stanowisko spółki, zauważył związek ponoszonych wydatków z przychodami podatnika. Celem udzielanych bonusów jest bowiem zachęcenie „polecających” do skuteczniejszego działania, co z kolei przekłada się na generowanie lepszych wyników sprzedażowych, a tym samym zwiększenie przychodów podatnika. W konsekwencji, wydatki te mogą być uznane przez spółkę za koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie w opinii organu, opisane wyżej wydatki należy uznać za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), które powinny być potrącane w dacie ich poniesienia.

2. Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 02.11.2018 r., znak: 0111-KDIB1-3.4010.433.2018.1.APO

Wypłata wynagrodzenia na rzecz podmiotu powiązanego z tytułu udzielenia prawa i dostępu do technologii produkcji oraz wiedzy o jej stosowaniu, stanowi w całości koszt uzyskania przychodu podatnika

Organ interpretacyjny uznał, że wydatki stanowiące wynagrodzenie za korzystanie z wartości, które warunkują produkcję oraz zbyt wytworzonych towarów – należy uznać za koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem produktów w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP.
W konsekwencji, opłaty za korzystanie z wartości niematerialnych i prawnych takich jak prawo do korzystania z wiedzy w zakresie technologii, procesu produkcji, know – how, pomocy technicznej oraz zarządzania jakością nie podlegają limitowaniu o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP.

Stanowisko organu oparte jest na uznaniu, że powyższe koszty są możliwe do zidentyfikowania jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego towaru. Co więcej, bez pozyskania opisanych praw od podmiotu powiązanego, nie byłoby możliwe wytworzenie produktów przez podatnika. Jednocześnie – w opinii organu – nie bez znaczenia pozostaje również fakt, że wysokość wynagrodzenia uzależniona jest bezpośrednio od stosowanych cen sprzedaży oraz wolumenu sprzedaży.

3. Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 02.11.2018 r., znak: 0111-KDIB2-3.4010.270.2018.1.HK

Ustalanie kosztów uzyskania przychodów w przypadku sprzedaży nieruchomości nabytej uprzednio w wyniku aportu

Spółka dokonała sprzedaży nieruchomości, którą uprzednio nabyła w wyniku aportu w zamian za wydane udziały o określonej wartości nominalnej. Nieruchomość (będąca składnikiem majątku spółki) nie została wprowadzona przez spółkę do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. W opinii organu, spółka nie ma prawa do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP. Niniejsza regulacja ma bowiem zastosowanie tylko do zbycia składników majątku będących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi. Tym samym, spółka powinna rozpoznać koszty na zasadach ogólnych – przez pryzmat art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP. Zdaniem organu, w opisanym przypadku kosztem spółki będzie wartość nominalna wydanych udziałów w zamian za aport, powiększona o poniesione nakłady.

4. Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 02.11.2018 r., znak: 0111-KDIB1-3.4010.431.2018.1.JKT

Prowadzenie ewidencji rachunkowej w przypadku wykonywania działalności gospodarczej na terenie SSE na podstawie kilku zezwoleń

W celu ustalenia przychodu (dochodu) w związku z wykonywaniem działalności zwolnionej, podatnicy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji spełniającej wymogi art. 9 ustawy o PDOP. Organ podatkowy wskazał, że prowadzona przez podatnika ewidencja powinna umożliwić ustalenie osiągniętego dochodu lub poniesionej straty w odniesieniu do poszczególnych zezwoleń na prowadzenie działalności w ramach SSE. Tym samym – w jego opinii – prowadzenie jednej łącznej ewidencji dla działalności prowadzonej na podstawie kilku zezwoleń jest działaniem błędnym.

5. Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 02.11.2018 r., znak: 0111-KDIB2-3.4010.273.2018.1.APA

Świadczenia wypłacane pracownikom stanowiące rekompensatę za likwidację dodatków płacowych stanowią koszty uzyskania przychodu przedsiębiorstwa

W ocenie organu podatkowego, opisane na wstępie wydatki spełniają definicję szeroko pojętych „kosztów pracowniczych”. Tym samym z uwagi na istnienie związku pomiędzy poniesionymi kosztami, a działalnością przedsiębiorstwa zmierzającą do zachowania oraz zabezpieczenia źródeł przychodów – stanowią one koszty uzyskania przychodu.

Za możliwością uznania wydatków za KUP przemawia cel ich poniesienia, a mianowicie racjonalizacja struktury wynagradzania pracowników zmierzająca do redukcji kosztów ponoszonych przez Spółkę. To z kolei, daje możliwość dostosowania się do zmieniających się warunków rynkowych i uzyskiwania przychodów w przyszłości.

6. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 17.10.2018 r., sygn. akt I SA/Bk 530/18

Nieściągalność wierzytelności w sytuacji więcej niż jednego dłużnika

Istota zaistniałego przed sądem sporu dotyczyła tego, czy uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności wyłącznie wobec dłużnika głównego jest wystarczającą podstawą do uznania odpisu aktualizującego wierzytelność jako stanowiącego koszt uzyskania przychodu, w sytuacji gdy za wierzytelność jest odpowiedzialny jeszcze inny podmiot w ramach odpowiedzialności solidarnej.

Zdaniem sądu, w sytuacji w której więcej niż jeden podmiot jest odpowiedzialny za wykonanie zobowiązania (np. dłużnicy solidarni, poręczyciele), konieczne jest uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności wobec wszystkich podmiotów odpowiedzialnych za dług.

Skoro za wierzytelności oprócz podmiotu, który zlecił Skarżącemu ich wykonanie, odpowiedzialny jest także inny podmiot (Inwestor), to także wobec tego drugiego podmiotu muszą zostać spełnione przesłanki do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizującego wierzytelność z art. 16 ust. 1 pkt 26a w zw. z art. 16 ust. 2a pkt 1 lit. b ustawy o PDOP.

7. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19.10.2018 r., sygn. akt II FSK 1806/16

Odsetki od kredytu na wypłatę dywidendy jako niestanowiące kosztów podatkowych

Jak stwierdził NSA, wydatki związane z odsetkami od kredytu na wypłatę dywidendy nie pozostają ani w związku bezpośrednim z jakimkolwiek z celów wymienionych w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, ani nawet w związku pośrednim w rozumieniu tego przepisu, a to dlatego, że głównym, zasadniczym celem pozyskiwania przez spółkę środków finansowych na wypłatę dywidendy jest dążenie do wypełnienia obowiązku wynikającego z więzi łączącej spółkę z akcjonariuszami, a nie realizacja celu gospodarczego.

Istnienie zasadniczego, głównego celu, innego niż związanego z działalnością gospodarczą, wyklucza stwierdzenie, że dany wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nie zmienia tego fakt, że uregulowanie przez spółkę jej zobowiązań wobec własnych akcjonariuszy ma wpływ na pozycję spółki na rynku.

Tym samym poniesione koszty związane z pozyskaniem środków finansowych z zewnątrz na wypłatę dywidendy (odsetki od kredytu) nie mogą stanowić kosztów podatkowych.

PDOF

1. Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2.11.2018 r., znak: 0113-KDIPT2-3.4011.483.2018.1.SJ

Możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów do wynagrodzenia wypłacanego pracownikom z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych

Spółka zatrudnia na podstawie umowy o pracę programistów oraz osoby zaangażowane w prace badawczo – rozwojowe. Wszelkie prawa majątkowe do utworów wykonanych przez wspomnianych pracowników – na podstawie postanowień umownych – przechodzą na pracodawcę. Za przeniesienie praw autorskich do stworzonych utworów otrzymują oni wynagrodzenie, stanowiące odrębną część miesięcznego wynagrodzenia za pracę.

Organ podatkowy potwierdził stanowisko podatnika uznając, że w odniesieniu do opisanej wyżej części wynagrodzenia, mają zastosowanie regulacje zawarte w art. 22 ust. 9 pkt 3 w zw. z art. 22 ust. 9n pkt 1 i 2 ustawy o PDOF. Tym samym spółka jako płatnik może ustalić koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% uzyskanego przychodu w odniesieniu do części wynagrodzenia wypłacanego programistom oraz pracownikom wykonującym zadania badawczo – rozwojowe (za przeniesienie praw autorskich do wytworzonych utworów).

2. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 24.10.2018 r., sygn. akt I SA/Sz 633/18

Prowadzenie ewidencji dokumentujących twórczy charakter pracy

Spór w sprawie dotyczył możliwości zastosowania kosztów uzyskania przychodu z tytułu praw autorskich w wysokości 50% uzyskanego przychodu.

Jak pokreślił sąd, w razie wykonywania na podstawie stosunku pracy czynności, zarówno chronionych prawem autorskim, jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, udokumentowania wymaga, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności niechronionych prawem autorskim. Tylko bowiem wyraźne rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu, daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów przy zapewnieniu właściwej realizacji obowiązków płatnika w zakresie prawidłowego obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PDOF.

Zakwalifikowanie, czy wykonywana praca jest przedmiotem prawa autorskiego jest obowiązkiem płatnika, który dokonuje świadczeń z tego tytułu. Fakt korzystania przez podatnika z prawa autorskiego powinien być udokumentowany – o czym była już mowa wyżej – gdyż warunkiem zastosowania kosztów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PDOF jest zaistnienie utworu w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, twórca udzielił licencji na korzystanie z danego utworu, względnie by doszło do rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do tworzonego dzieła. Wykonywanie pracy twórczej nie oznacza bowiem automatycznie powstania utworu i przejścia praw z tego tytułu na pracodawcę.

Należy przy tym wskazać, że przepisy nie ograniczają w tym zakresie możliwości dowodowych przez wymienienie dowodów, którymi powstanie utworu można udokumentować.

Nie jest wystarczające wyróżnienie części czasu pracy przeznaczonej na pracę twórczą, gdyż z takiego rozróżnienia nie wynika, czy utwór w ogóle powstał i czy w związku z jego eksploatacją wypłacone zostało honorarium, o którym mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PDOF. Dlatego konieczne jest zastosowanie odpowiednich ewidencji, które pozwolą na określenie rzeczywistego efektu pracy twórczej oraz wartości wynagrodzenia w związku ze stworzeniem przez pracownika utworu.

PROCES LEGISLACYJNY

1. Ustawa o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (druk 2860)

Definicja rzeczywistego właściciela

Ustawa przewiduje zmianę brzmienia definicji rzeczywistego właściciela. Zgodnie z założeniami Ustawy, rzeczywistym właścicielem jest podmiot, który:

· otrzymuje należność dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o jej przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tej należności lub jej części,

· nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi,

· prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju miejsca zamieszkania − w przypadku należności uzyskiwanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Powyższe przesłanki powinny zostać spełnione łączenie. Dalsze założenia Ustawy zostaną omówione w kolejnych wydaniach PPT.