WYROKI SĄDOWE I INTERPRETACJE PODATKOWE

PDOP

1. Przepis art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP nie służy jako instrument przeciwko unikaniu opodatkowania

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4.03.2020 r., sygn. akt: II FSK 1550/19. W przedmiotowej sprawie chodziło o rozstrzygnięcie, czy wydatki poniesione przez podatnika z tytułu opłat sublicencyjnych, stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP. Opłaty te dotyczyły korzystania przez podatnika (spółkę A) z praw autorskich do znaków towarowych, które uprzednio stanowiły jego własność i zostały wniesione do spółki cypryjskiej (spółki B) w formie aportu, a następnie udostępniane podatnikowi za pośrednictwem umowy sublicencyjnej zawartej z jeszcze inną spółką (spółką C). Jak wskazał NSA, zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy ma ustalenie, czy poniesione przez podatnika wydatki były związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i czy pomiędzy ich poniesieniem z tytułu umowy sublicencyjnej na rzecz spółki C, a powstaniem przychodu (realną szansą powstania przychodu), bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskania, istniał związek przyczynowo-skutkowy. Dokonując analizy możliwości zaliczenia poniesionych przez podatnika wydatków na rzecz spółki C, NSA uznał (potwierdzając stanowisko organu podatkowego oraz sądu pierwszej instancji), że cały schemat transakcji związanych z przemieszczaniem praw do znaków towarowych nosi znamiona operacji optymalizującej obowiązki podatkowe podatnika. Jednak zdaniem NSA z perspektywy treści art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP istotne znaczenie ma wyłącznie ocena transakcji między podatnikiem, a spółką C. Przepis art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP nie służy bowiem jako instrument przeciwko unikaniu opodatkowania. Należało zatem ocenić, czy wydatki ponoszone z tytułu zawartej umowy sublicencyjnej spełniają przesłanki wynikające z tego przepisu, a zwłaszcza, czy występuje związek przyczynowy między poniesionym wydatkiem, a uzyskanym (obiektywnie możliwym do uzyskania) przychodem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Zdaniem NSA odpowiedź na to pytanie winna być pozytywna. Skoro bowiem transakcja zbycia praw autorskich do znaków towarowych okazała się prawnie skuteczna (organy i sąd pierwszej instancji tego nie kwestionowały), to znaczy, że doszło do przeniesienia własności tych praw na inny podmiot. Jeżeli zatem wyłącznym dysponentem praw do korzystania z określonych praw majątkowych jest inny podmiot, niż podatnik, a do utrzymania dotychczasowej produkcji krajowej, konieczne było korzystanie z prawa do tych znaków, nawet w postaci sublicencji (której nabycie też nie było podważane) i produkcja oraz sprzedaż towarów z tymi znakami była prowadzona, to trudno nie dostrzec związku poniesionego wydatku ze źródłem przychodów, jakim jest działalność gospodarcza i faktu, że wydatek ten poniesiony został w celu uzyskania przychodu.

2. Wydatki, związane z podziałem Spółki Dzielonej w kosztach uzyskania przychodów

Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 22-05-2020, znak 0111-KDIB1-3.4010.134.2020.1.IM. Spółka Dzielona (Wnioskodawca) ma dwóch akcjonariuszy: Spółkę Dominującą będąca większościowym akcjonariuszem oraz Spółkę akcyjną mającą siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i będącą mniejszościowym akcjonariuszem, w której Spółka Dominująca ma 100% udziałów. Spółka ma zamiar dokonać podziału przez wydzielenie, o którym mowa w art. 529 § 1 pkt 4 KSH. Wnioskodawca poniesie wydatki, które wiążą się z koniecznością spełnienia szeregu wymogów formalno-prawnych oraz podjęciem odpowiednich działań przygotowawczych umożliwiających skuteczne, poprawne, płynne i bezpieczne dla Spółki Dzielonej przeprowadzenie procesu podziału. Przykładowo wydatki ponoszone przez Spółkę Dzieloną będą dotyczyły:

• usług wsparcia oraz,
• usług doradczych od strony organizacyjnej, prawnej, podatkowej, księgowej i finansowej,
• kosztów i opłat sądowych, administracyjnych i notarialnych związanych z realizowanych procesem podziału,
• innych kosztów związanych z przygotowaniem do przeprowadzenia podziału oraz kontynuowaniem działalności, przykładowo kosztów związanych z odpowiednią modyfikacją statusu prawnego nieruchomości Wnioskodawcy, czy też kosztów pozyskania odpowiednich decyzji administracyjnych.

Organ zgodził się ze stanowiskiem, że powyższe wydatki Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki związane z planowaną reorganizacją działalności wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, będą poniesione celem realizacji przyjętej strategii zmiany modelu biznesowego, a tym samym w celu rozwoju i zwiększenia bezpieczeństwa prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W związku z tym, wydatki te mogą przyczynić się (po uwzględnieniu ryzyka gospodarczego) do osiągania przychodów podatkowych lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów uzyskiwanych przez Spółkę Dzieloną. Profesjonalna wiedza z wielu obszarów, w tym prawnicza, podatkowa, księgowa i finansowa są, w ocenie Spółki Dzielonej, niezbędne przy dokonywaniu poszczególnych czynności składających się na proces podziału, jak również wpływają na prawidłowe ujęcie procesu podziału w księgach rachunkowych, właściwą kalkulację zobowiązań podatkowych, czy też maksymalizację bezpieczeństwa prawnego i organizacyjnego w odniesieniu do kontynuowanej po podziale działalności.

3. Wynagrodzenie za czas choroby a Ulga B+R

Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 22-05-2020, znak 0111-KDIB1-3.4010.147.2020.1.IM. W celu realizacji Działalności B+R Wnioskodawca zatrudnia pracowników na podstawie umów o pracę ponosząc koszty należności obejmujące: wynagrodzenie zasadnicze wynikające z umowy o pracę, wynagrodzenie za czas choroby, zwrot nienależnie pobranych składek emerytalno-rentowych, dodatki za dyżury, premie, zasiłki i odprawy, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop, potrącenia na rzecz prywatnych ubezpieczeń oraz składki z tytułu powyższych należności, w części finansowanej przez Spółkę jako płatnika składek. Spółka zamierza w odniesieniu do ponoszonych Kosztów Wynagrodzeń skorzystać z odliczenia zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP. Na tej podstawie Spółka zamierza odliczyć Koszty Wynagrodzeń wypłacone przez Spółkę na rzecz danego Pracownika B+R za dany miesiąc w takiej części, w jakiej czas danego Pracownika B+R przeznaczony na faktyczną realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy tego Pracownika B+R w miesiącu.
Organ – mimo, że uznał za słuszne wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi B+R) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom B+R , która nie jest związana z realizacją działalności B+R – zakwestionował podejście Wnioskodawcy, ponieważ w skład Kosztów Wynagrodzeń Pracowników B+R wchodzi wynagrodzenie za czas choroby, a wynagrodzenie za czas, w którym pracownik nie będzie faktycznie realizował działalności badawczo-rozwojowej, np. w czasie choroby nie będzie stanowiło kosztów kwalifikowanych.

PDOF

4. Obniżenie wysokości wkładu w spółce osobowej jest neutralne podatkowo

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8.01.2020 r., sygn. akt: II FSK 394/18. Spór w komentowanym wyroku sprowadzał się do kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych otrzymanego przez wspólnika zwrotu części wkładu wniesionego do spółki komandytowej. NSA zauważył, że zwrot części udziału wspólnikowi spółki komandytowej jest niewątpliwie świadczeniem na jego rzecz, jednak nie może być utożsamiony z przychodem z udziału, należnym każdemu ze wspólników (art. 8 ust. 1 ustawy o PDOF). Z kolei art. 14 ust. 2 pkt 16 ustawy o PDOF, reguluje wyłącznie skutki podatkowe wystąpienia wspólnika ze spółki niebędącej osobą prawną. Natomiast zmniejszenie udziału kapitałowego wspólnika spółki komandytowej nie oznacza wystąpienia wspólnika z owej spółki. Zdaniem sądu, ustawodawca nie przewidział więc sytuacji, w której częściowe wystąpienie ze spółki wiązałoby się z powstaniem obowiązku podatkowego. Wypłata przez spółkę komandytową na rzecz wspólnika środków pieniężnych lub przekazanie części majątku spółki, tytułem zmniejszenia udziału kapitałowego, nie spowoduje również powstania po stronie tego wspólnika przychodu, w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF. Wypłacone środki pieniężne z tytułu zmniejszenia udziału kapitałowego nie powodują u wspólnika przysporzenia majątkowego, o którym mowa w tym przepisie, gdyż wspólnik spółki komandytowej odzyskuje w ten sposób część swojego majątku, wniesionego wcześniej do spółki jako jego wkład. Mając na uwadze powyższe NSA stwierdził, że częściowe wystąpienie ze spółki nie wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego. Gdyby przyjąć stanowisko przeciwne to obowiązek podatkowy, znalazłby swoje odzwierciedlenie w odpowiednich przepisach ustawy.  Zdaniem sądu, dokonując analizy skutków podatkowych obniżenia wysokości wkładu w spółce osobowej po stronie wspólnika, można odnieść się także do przepisu art. 14 ust. 3 pkt 11 ustawy o PDOF. Przepis ten normuje bowiem podatkowe skutki zwrotu wspólnikowi wkładów wniesionych do spółki niebędącej osobą prawną. Dotyczy on wprawdzie sytuacji likwidacji spółki czy wystąpienia z niej wspólnika, jednak biorąc pod uwagę, że obniżenie wkładu powoduje, że nie będzie on (w części zwróconej) uwzględniany przy obliczaniu udziału kapitałowego wspólnika w razie jego wystąpienia ze spółki bądź likwidacji spółki, uznać należy, że uregulowany w nim stan faktyczny jest, pod istotnymi względami, podobny do stanu faktycznego przedstawionego w sprawie. Zatem skoro, zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 11 ustawy o PDOF, przy wystąpieniu ze spółki opodatkowaniu podlega nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania pomniejszona o wypłaty dokonane z tytułu udziału w tej spółce, to moment opodatkowania wypłaty z tytułu udziału w spółce został odroczony do chwili całkowitego z niej wystąpienia.

5. Ulga IP Box od dochodów uzyskanych z tytułu utworów w postaci części oprogramowania niebędących programami komputerowymi

Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 27-05-2020, znak 0115-KDIT1.4011.195.2020.2.KK. Działalność Wnioskodawcy dotyczy tworzenia, ulepszania i modyfikacji programów komputerowych lub ich części. Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, na rzecz danego przedsiębiorstwa opracowuje nowe i ulepsza istniejące już funkcjonalności i czyni to z wykorzystaniem aktualnie posiadanej wiedzy i umiejętności, ale nie tworzy innowacyjnych rozwiązań w skali światowej. W ramach działalności na rzecz swojego kontrahenta Wnioskodawca tworzy oprogramowanie komputerowe i przedmiotem umowy wiążącej strony jest wytworzenie oprogramowania i przeniesienie autorskiego prawa majątkowego do programu komputerowego za wynagrodzeniem. Ponadto, w ramach wykonanego projektu wnioskodawca wytworzył części finalnego programu komputerowego, które podlegają osobnej ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej zwanej „ustawą o PAIPP”). Zdaniem Wnioskodawcy, kod który po implementacji skutkuje ulepszeniem lub modyfikacją programu komputerowego, jako samodzielny komponent lub funkcjonalność, również stanowi Utwór w postaci programu komputerowego na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych i to ujęcie takich utworów miał na celu Wnioskodawca.
Organ uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że może on skorzystać z ulgi IP Box w stosunku do dochodów uzyskiwanych z wytwarzanych utworów w postaci oprogramowania stanowiącego część programu komputerowego. Organ uznał, że opis przedstawiony przez Wnioskodawcę wskazuje co prawda na ochronę programów komputerowych wynikającą z przepisu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie wskazuje jednak aby wytwarzane przez niego części oprogramowania tej właśnie ochronie podlegały. W konsekwencji nie można uznać tych części za odrębne programy komputerowe i nowe kwalifikowane prawa własności intelektualnej. Wskazane w opisie sprawy części oprogramowania nie stanowią kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PDOF.

PROCES LEGISLACYJNY

Projekt rozporządzenia Ministra Finansów zmieniającego rozporządzenie w sprawie przedłużenia terminów do sporządzenia i przesłania niektórych informacji podatkowych. Projekt przedłuża termin na złożenie informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium rzeczypospolitej polskiej (IFT-2/IFT-2R) z końca piątego do końca siódmego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat wymienionych w art. 26 ust. 1 ustawy o PDOP. Zgodnie z projektem przedłużenie stosuje się do osób prawnych, jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej oraz osób fizycznych będących przedsiębiorcami, których rok podatkowy zakończył się w okresie od dnia 31 grudnia 2019 r. do dnia 31 marca 2020 r. W aktualnym brzmieniu dotyczy roku podatkowego kończącego się 31 stycznia 2020. Projekt dostępny tutaj.