WYROKI SĄDOWE I INTERPRETACJE PODATKOWE
1. Faktury korygujące oraz złożenia deklaracji podatkowych po przekroczeniu limitu zwolnienia podmiotowego
Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30.04.2020 r., znak 0114-KDIP1-2.4012.41.2020.1.RD. 30 listopada 2018 r. Wnioskodawca przekroczył limit uprawniający do zwolnienia z podatku od towarów i usług w 2018 r. (kwota limitu dotyczyła wyliczonej proporcjonalnie do okresu prowadzonej działalności, o której mowa w art. 113 ust. 9 ustawy o VAT). W deklaracji VAT-R jako dzień utraty prawa do zwolnienia z podatku od towarów i usług została wskazana data 30 listopada 2018 r. Za okres od 11/2018 do 12/2019 zostały złożone deklaracje VAT-7 oraz do 10/2019 VAT-27. Faktury pierwotne dokumentujące wykonanie usług zostały wystawione w okresie od listopada 2018 r. do lipca 2019 r. Faktury korygujące dokumentujące wykonanie usług zostały wystawione we wrześniu 2019 r. i dotyczą usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług (czyli usług objętych odwrotnym obciążeniem). Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy prawidłowo wystawił faktury korygujące i złożył deklaracje za okres od listopada 2018 r. Zdaniem organu podatkowego skoro Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, to jednak prawo utracił i powinien opodatkować i udokumentować realizowane usługi jako podatnik VAT czynny na zasadach właściwych dla realizowanych usług. Tym samym złożenie deklaracji VAT-7 za okresy, gdy Wnioskodawca nie mógł korzystać z ww. zwolnienia oraz wystawienie faktur korygujących do wcześniej błędnie wystawionych faktur zgodnie z zasadami właściwymi dla usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, gdy Wnioskodawca nie mógł korzystać z ww. zwolnienia jest postępowaniem prawidłowym.
2. Czy sprzedaż na rzecz pośrednika stanowi eksport pośredni towarów?
Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4.05.2020 r., znak 0111-KDIB3-3.4012.66.2020.1.PJ. Wnioskodawca dokonał sprzedaży towarów w ramach transakcji łańcuchowej wyglądającej w ten sposób, że sprzedał towary do kontrahenta litewskiego, który następnie odsprzedał towary do odbiorcy końcowego, przy czym towary transportowane były bezpośrednio od Wnioskodawcy do odbiorcy końcowego (transport z Polski na Ukrainę). Spółka zawarła z kontrahentem litewskim umowę, w której wskazano, że transakcje będą odbywać się na warunkach FCA (Incoterms 2010). Kontrahent litewski ponosi wszystkie koszty związane z transportem towarów oraz odpowiada za wszelkie czynności związane z organizacją transportu. Wnioskodawca był zobowiązany do wydania towarów w umówionym dniu przewoźnikowi i z chwilą załadunku zwolniony był z odpowiedzialności za towar. Odprawę celną zapewniał kontrahent litewski. Na dokumentach IE-599 jako nadawca jest wskazany kontrahent litewski, a jako odbiorca – odbiorca końcowy z siedzibą na Ukrainie, oraz wskazany jest w informacjach dodatkowych numer faktury sprzedażowej wystawionej przez Wnioskodawcę dla kontrahenta litewskiego oraz odpowiedni kod wraz z NIP Wnioskodawcy. Miejscem, w którym dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel z kontrahenta litewskiego na końcowego odbiorcę jest terytorium Ukrainy. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy sprzedaż na rzecz kontrahenta litewskiego stanowi eksport pośredni towarów opodatkowany stawką 0%,. Zdaniem organu podatkowego Wnioskodawca, dysponując dokumentem elektronicznym IE 599, który potwierdza jednoznacznie wywóz towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej i wynika z niego tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy (dokonanej przez Wnioskodawcę) i wywozu – ma prawo do opodatkowania sprzedaży towarów na rzecz Kontrahenta litewskiego stawką VAT w wysokości 0% z tytułu dokonanego eksportu, stosownie do art. 2 pkt 8 lit. b oraz art. 41 ust. 4 w zw. z ust. 11 ustawy o VAT.
