WYROKI SĄDOWE I INTERPRETACJE PODATKOWE

1. Brak opodatkowania VAT opłat o charakterze odszkodowawczym

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13.02.2020 r., znak IBPP2/4512-214/16-1/ICz

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie zapewniania miejsc krótkoterminowego zakwaterowania. Zdarzają się sytuacje, w których klienci rezygnują z dokonanej uprzednio rezerwacji lub rezerwacja jest anulowana przez Wnioskodawcę w związku z tym, że klient nie stawia się w określonym terminie w recepcji Wnioskodawcy. Na opłatę za rezygnację z usługi zakwaterowania wystawiana jest nota księgowa. Noty księgowe są wystawiane przez Wnioskodawcę również na opłaty pobierane od klientów w następujących przypadkach: gdy podczas korzystania z usługi zakwaterowania klient dokona zniszczeń w wynajętym apartamencie, gdy wynajęty przez danego klienta apartament wymaga dodatkowego sprzątania, gdy klient zgubi klucz do wynajętego apartamentu lub do blokady udostępnianych rowerów itp.

Wnioskodawca powziął wątpliwości co do opodatkowania podatkiem od towarów i usług i dokumentowania opłat pobieranych za spóźnione anulowanie rezerwacji i/lub rezygnację z usługi zakwaterowania oraz za zniszczenia w apartamencie, dodatkowe sprzątanie, zgubione klucze.

Zdaniem organu podatkowego pobierane przez Wnioskodawcę opłaty z tytułu zbyt późnego odwołania rezerwacji, rezygnację z rezerwacji, zniszczenia w apartamencie, dodatkowe sprzątanie czy zgubione klucze jako pełniące funkcję odszkodowawczą, nie stanowią wynagrodzenia za świadczoną usługę zakwaterowania, lecz stanowią rekompensatę za poniesione przez Wnioskodawcę koszty, bądź też utracone korzyści spowodowane późniejszym niż wynikającym z zawartej umowy anulowaniem rezerwacji. Ww. kwoty nie stanowią odpłatności za czynność określoną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Pobierane kwoty mogą być więc dokumentowane innymi dokumentami księgowymi, w tym chociażby notami księgowymi.

2. Brak obowiązku dokonania aktualizacji informacji VAT-26

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14.02.2020 r., znak 0113-KDIPT1-3.4012.860.2019.1.MWJ

w przypadku całkowitego zaprzestania wykorzystywania samochodu wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki

Spółka posiada flotę samochodową, której część pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony jest wykorzystywana jedynie do użytku służbowego, tj. wyłącznie do działalności gospodarczej. Względem pojazdów samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej, Spółka składa w odpowiednim terminie formularze VAT-26  a także prowadzi dla tych pojazdów odpowiednią ewidencję przebiegu pojazdu od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do działalności gospodarczej.

Wszystkie pojazdy są użytkowane na podstawie umów dzierżawy, zawieranych co do zasady na 4 lata (48 miesięcy). Po upływie okresu użytkowania wynikającym z ww. umów Spółka, nie dokonuje tzw. wykupu pojazdów, a w konsekwencji pojazdy te pozostają własnością wydzierżawiającego. Równocześnie pojazdy przestają być wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki.

W związku powyższym powstała wątpliwość czy w odniesieniu do zwróconych pojazdów (zarówno obecnie jak i w przyszłości) powinna dokonać aktualizacji formularza VAT-26.

Zdaniem organu podatkowego Wnioskodawca w związku z zakończeniem umowy dzierżawy, stosownie do art. 86a ust. 14 ustawy o VAT, będzie zobowiązany do dokonania aktualizacji informacji VAT-26 dotyczącej pojazdów samochodowych, które służyły wyłącznie prowadzeniu działalności gospodarczej. Skoro bowiem druk VAT-26 jest informacją o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej, a samochody w wyniku sprzedaży nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, to w wyniku tych zdarzeń następuje obowiązek złożenia aktualizacji informacji VAT-26, ponieważ z tym dniem nastąpi zmiana wykorzystywania pojazdu samochodowego.

3. W jaki sposób wykazać wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w informacji podsumowującej?

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13.02.2020 r., znak S-ILPP4/4512-1-401/15-5/20-S/KB

Wnioskodawca jako właściciel towarów (szeroko pojętych półproduktów złota, włącznie ze złomem, fragmentami biżuterii itp.) przemieszcza je na terytorium Niemiec celem przerobu – przetopu do formy złota inwestycyjnego. Zdarza się, że po wywiezieniu złota na terytorium Niemiec Wnioskodawca sprzedaje złoto na koncie metalowym spółce polskiej (zarejestrowanej jako podatnik VAT UE na terytorium Polski).

W związku powyższym powstała wątpliwość w zakresie prawidłowego wykazania przedmiotowego przemieszczenia własnych towarów z Polski na terytorium Niemiec w informacji podsumowującej.

Zdaniem organu podatkowego opisana transakcja przemieszczenia własnych towarów stanowi dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, która podlega wykazaniu w informacji podsumowującej. Wnioskodawca składając informację podsumowującą, pola: „numer VAT UE” i „Kod kraju” winien pozostawić puste wskazując pozostałe informacje o dokonanych transakcjach oraz dołączyć wyjaśnienie o braku identyfikacji Wnioskodawcy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.